كرده گفتند كه ما بهتر و فاضلتر از مسلمانانيم حقتعالى آيه‌ مَنْ عَمِلَ صالِحاً تا آخر فرو فرستاد جهة رد قول ايشان و چون حقتعالى امر بطاعت ايشان كرد در عقب آن بندگان را باستعاذه فرموده از شر وسوسه شيطانى و فرمود كه‌ فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ‌ پس اى محمد (ص) چون كه بخوانى قرآن را فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ‌ پس پناه جوى بخداى‌ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ‌ از شر ديو رانده شده يعنى بگو اعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم تا در قرائت از وسوسه و ذلل و خطل ايمن باشى و معنى اذا قرات اذا اردت التلاوه است كقوله‌ إِذا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ فَاغْسِلُوا و قولك اذا صليت فكبر چه همه علماء اهل البيت و جمهور عامه بر آنند كه استعاذه پيش از قرائت است و ابو هريره گفته كه بعد از قرائت و اين مذهب داود است تمسك بظاهر قرآن و سنت است كه اين را آهسته خوانند تا فرق باشد ميان قرآن و غير ان و اقوال مختلفه در صيغه استعاذه و ترجيح قول اقوى در آن و حقيقة معنى استعاذه و شيطان و رجيم و ثواب مستعيذ در فاتحة الكتاب مذكور شد در كنز آورده كه در اين مقام چند فايده است يكى حقيقة خطاب با پيغمبر (ص) است و امت در تحت آن داخل‌اند بدليل تا سى دوم مرويست از ابن مسعود كه من قرائت ميكردم بر رسول (ص) گفتم اعوذ باللَّه السميع العليم من الشيطان الرجيم فرمود

يا بن ام عبد قل اعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم هكذا اقرانيه جبرئيل ع عن القلم عن اللوح المحفوظ

و لفظ قرآن نيز موافق اينست و بعضى بطريق اول قرائت كرده‌اند و اصح ثانيست چنان كه مذكور شد سيم اكثر علماء بر آنند كه اينجا امر براى استحبابست و نزد بعضى از علما براى وجوبست و اول اقوى است جهة اصالة برائة و نيز اول قول اكثر است چهارم مستحبّ است اسرار بان و اگر چه در جهريه باشد اجماعا پنجم محل آن نزد مادر ركعت اولست نه غير ان و فعل پيغمبر (ص) و ائمه هدى دالست بر اين و غيرها گفته‌اند كه در هر ركعت سنت است ششم نزد علماء حنفيه از سنن صلوات است نه قرائت و نزد ايشان مستحبّ است ماموم را و اگر چه قرائت نكند و هم چنين سنتست مسبوق را و اين ممنوعست زيرا كه لفظ قرآن دالست بر خلاف آن بلكه از سنن قرائت است بعد از آن در بيان فايده استعاذه ميفرمايد كه‌ إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ‌ بدرستى كه نيست مر ابليس را سُلْطانٌ‌ تسلطى و غلبه‌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا بر آنان كه گرويده‌اند چه ايشان پناه بحق ميگيرند از شر او وَ عَلى‌ رَبِّهِمْ‌ و بر پروردگار خود در رفع وساوس‌ يَتَوَكَّلُونَ‌ توكل مينمايند پس ذكر سلطنة بعد از امر باستعاذه بجهة آنست كه تا توهم نشود كه شيطان را سلطنتى باشد بر اهل ايمان يعنى شيطان قادر نيست بر آنكه بر كفر و معاصى اهل ايمان را

إِنَّما سُلْطانُهُ‌ جز