و از ايشان مى‌خوريد شير و روغن و كشك و گوشت و پيه و غير آن از آنچه توان خورد تقديم ظرف جهت محافظت است برءوس الهى و يا بجهة آنكه اكل انعام معتاد است و معتمد عليه در معاش و اما اكل غير آن از ساير حيوانات ماكوله چون طيور و صيور بر و بحر بر سبيل تداوى و تفكه است‌ وَ لَكُمْ فِيها و شما را در آن چهارپايان‌ جَمالٌ‌ زينتى و آرايشى است يعنى درهاى خانه شما روزى در وقت بدين انعام زينت مى‌يابد حِينَ تُرِيحُونَ‌ هنگامى كه باز ميگردانند آنها را از چرا بآرامگاه خود يعنى آخر روز وَ حِينَ تَسْرَحُونَ‌ و در وقتى كه بيرون مى‌كنند آنها را بمراعى خود يعنى بامداد تقديم اراحة بجهة آنست كه جمال در آن اظهر است چه انعام در اينوقت با شكمهاى پر علف و پستانهاى پر شير بمنازل خود مراجعت ميكنند و در خظاير نزد اهل خود حاضرند وَ تَحْمِلُ أَثْقالَكُمْ‌ و برميدارند بارهاى گران يا ابدان شما را إِلى‌ بَلَدٍ لَمْ تَكُونُوا بشهرى كه نباشيد شما بالِغِيهِ‌ رسنده بدان با بارهاى گران يا پياده‌ إِلَّا بِشِقِّ الْأَنْفُسِ‌ مگر برنج و سختى كه ببدنهاى شما رسد و گويند شق چيزى نيم آن باشد يعنى شما نتوانيد تحمل بارهاى گران كردن مگر كه بجهة تعب نصفى از قوة شما كم گردد إِنَّ رَبَّكُمْ‌ بتحقيق كه آفريدگار شما لَرَؤُفٌ‌ مهربانست كه پى‌سابقه خدمتكارى شما را نعمت داد رَحِيمٌ‌ بخشاينده است كه بآفريدن چهارپايان كار بر شما آسان كرد وَ الْخَيْلَ‌ و بيافريد اسبان را وَ الْبِغالَ‌ و استران را وَ الْحَمِيرَ و خران را لِتَرْكَبُوها تا بر نشينيد او را وَ زِينَةً و تا آرايش كنيد روزگار خود را بدان آرايش كردنى اين مفعول مطلق فعل محذوفست و تقدير اينكه لتزينوا بها زينة و گويند اين معطوفست بر محل‌ لِتَرْكَبُوها و تغيير نظم بجهت آنست كه زينت بفعل خالق است و ركوب بفعل او نيست و ديگر آنكه مقصود از خلق آن ركوبست و اما تزين آن بالعرض است اين آيه دلالت بر تحريم اكل لحوم خيل و بغال و حمير نمى‌كند چه سوق آيه دليل الخطابست و دليل الخطاب نزد اهل تحقيق درست نيست و بخارى در صحيح نقلكرده مرفوع باسماء بنت ابو بكر كه گفت (اكلت لهم فرس على عهد رسول اللَّه) وَ يَخْلُقُ‌ و ميآفريند چنانچه ايشان را آفريده‌ ما لا تَعْلَمُونَ‌ نچيزى را كه شما نمى‌دانيد از حشرات و هوام و طيور و ساير جانوران و گفته مراد نعيم جنت است‌

لقوله‌ فيها ما لا عين رات و لا اذن سمعت و لا خطر على قلب بشر

ابن عباس گفت مراد آنست كه بر راست عرش جوييست چند مقابل هفت آسمان و هفت زمين و هفت دريا جبرئيل هر وقت سحر در وى رود