هر فرشته تحفه و هديه براى اهل ايمان كه مغاير تحفه ديگرى باشد و بعد از بيان حال درجات موفين بعهد اللَّه ذكر احوال ناقضان آن ميكند بقوله‌ وَ الَّذِينَ يَنْقُضُونَ‌ و آنان كه ميشكنند عَهْدَ اللَّهِ‌ پيمان خداى را مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ‌ از پس محكم كردن آن باعتراف و قبول‌ وَ يَقْطَعُونَ‌ و ميبرند ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ‌ آن چه خداى فرموده است بآن چيز أَنْ يُوصَلَ‌ آنكه پيوند كنند يعنى رحم يا ايمان بهمه پيغمبران و كتاب ها و غير آن از حقوق اللَّه و حقوق الناس‌ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ‌ و تباهى مى‌كنند در زمين بكفر يا ظلم و يا معصيت يا فتنه‌انگيزى‌ أُولئِكَ‌ آن گروه‌ لَهُمُ اللَّعْنَةُ مر ايشانراست دورى از رحمت‌ وَ لَهُمْ‌ و مر ايشانراست‌ سُوءُ الدَّارِ بدى سرايى كه دوزخ است يا بدى عاقبت در دنيا و آخرت مفسران گفته‌اند كه مراد به‌ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ‌ خارجيانند كه بغى كنند و بر امام عدل بيرون آيند و مراد به‌ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ‌ محاربان بعد از آن بيان رازقيت خود ميفرمايد كه‌ اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ‌ خداى گشاده ميگرداند روزى را لِمَنْ يَشاءُ براى هر كه ميخواهد بر طبق مصلحت‌ وَ يَقْدِرُ و تنگ مى سازد بر كسى كه اراده ميكند بر وفق حكمت‌ وَ فَرِحُوا و شاد شدند اهل مكه‌ بِالْحَياةِ الدُّنْيا بزندگانى دنيا و بآنچه بايشان داده‌اند از متاع دنيوى‌ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا و نيست زندگانى اينسراى‌ فِي الْآخِرَةِ در جنب آن سراى‌ إِلَّا مَتاعٌ‌ مگر برخوردارى اندك يا متاعى از امتعه كه دوامى و بقايى ندارد چون ادوات خانه‌ وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا و گويند آنان كه نگرويدند لَوْ لا أُنْزِلَ‌ چرا فرو فرستاده نميشود عَلَيْهِ‌ بر محمد آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ‌ آيتى از پروردگار او بر آن وجه كه ما ميخواهيم‌ قُلْ إِنَّ اللَّهَ‌ بگو بدرستى كه خداى‌ يُضِلُّ مَنْ يَشاءُ فرو ميگذارد و خذلان ميكند هر كه را مى خواهد مراد آنهااند كه اقتراح آيات كردند بعد از ظهور معجزات‌ وَ يَهْدِي إِلَيْهِ‌ و راه مينمايد به وسيله الطاف بسوى خود مَنْ أَنابَ‌ هر كه را كه باز گردد بوى و آنها چه كسانند الَّذِينَ آمَنُوا آنان كه گرويدند بخدا وَ تَطْمَئِنُ‌ و آرام مييابد قُلُوبُهُمْ‌ دلهاى ايشان‌ بِذِكْرِ اللَّهِ‌ بياد خداى يعنى چون ذكر خداى شنوند بدان آرام يابند و انس گيرند بدان و اميدوار باشند بفضل او و يا دل ايشان بتوحيد او مطمئن است يا بذكر رحمت او بعد از فلق آن از خشية او آرام گيرند و يا بذكر دلايل داله بر وجوب‌