حسان بن سدير روايت كرده كه او از پدر خود نقل نموده كه از ابى جعفر عليه السّلام پرسيدند كه اولاد يعقوب انبيا بودند فرمود نه بلكه اسباط بودند و از دنيا مفارقت نكردند مگر كه تائب شدند و از صلحا و سعدا گشتند و فايده اين آيه امر است بايمان بخدا و اقرار بجميع پيغمبران وى و بهمه كتب و شرايع ايشان و رد بر كسانى كه تفريق كردند ميان ايشان و ببعضى گرويدند دون بعضى و اگر چه شرايع ايشان لازم ما نيست چه ايمان بايشان مقتضى لزوم شرايع ايشان نيست و از ضحاك روايتست كه گفت اولاد و اهالى و خدم خود را تعليم اسماء انبيا كنيد كه حقتعالى در كتاب خود ذكر ايشان كرده تا بايشان ايمان آورند و تصديق شرايع ايشان كنند چه حقتعالى فرموده كه‌ قُولُوا آمَنَّا الايه مروى است كه چون حضرت رسالت صلّى اللَّه عليه و آله در حين تلاوت آيه مذكوره بر اهل كتاب بذكر عيسى عليه السّلام رسيد نصارى را خوش نيامد و در مقام جدال درآمده گفتند پيغمبرانى كه مذكور شدند برتبه عيسى عليه السّلام نبودند چه او پسر خدا است پس چرا او را در عد ايشان ذكر كردى و مانند ايشان گردانيدى آيه آمد كه‌ فَإِنْ آمَنُوا پس اگر ايمان آورند همه اهل كتاب از يهود و نصارى‌ بِمِثْلِ ما آمَنْتُمْ بِهِ‌ بمانند آنچه شما ايمان آورده‌ايد اى مهاجر و انصار بآن يعنى بهمه كتب و رسل‌ فَقَدِ اهْتَدَوْا پس هر آينه راه راست يافتند باء زايده است از براى تأكيد كقوله‌ جَزاءُ سَيِّئَةٍ بِمِثْلِها و تقدير اينست كه (ايمانا مثل ايمانكم به) و يا مثل مقحم است هم چنان كه در آيه‌ شَهِدَ شاهِدٌ من بنى اسرائيل على مثله اى عليه پس معنى مراد آنست كه اگر بگروند اهل كتاب گرويدنى كه آن عين گرويدن شما است يعنى بهمه پيغمبران و كتابها و گويند با براى آلت است و مثل غير مقحم است و معنى اينكه اگر طلب ايمان كنند بوسيله طريقى كه راه يابند بحق مانند طريق شما چه وحدت مقصد ابا ندارد از تعدد طرق پس ميتواند بود كه ايشان بطريقى خاص و دليلى مخصوص طلب ايمان كنند و راه برند بآنكه غير طريقى و دليلى باشد كه مؤمنان بجهت آن راه برده‌اند بايمان و ظاهر آنست كه آيه از باب تعجيز و تبكيت باشد كقوله‌ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ‌ زيرا كه آنچه مسلمانان بآن ايمان آورده‌اند مثل ندارد و هيچ دينى نيست كه مثل دين اسلام باشد پس معنى آنست كه اگر توانند اهل كتاب كه ايمان آرند بچيزى كه مانند چيزى باشد كه مؤمنان بآن ايمان آورده‌اند پس بر راه راست خواهند بود ليكن آنچه مؤمنان بآن گرويده‌اند مثل و مانند ندارد پس بهيچ چيز مهتدى نشوند مگر بدين اسلام‌ وَ إِنْ تَوَلَّوْا و اگر برگردند و اعراض كنند از ايمان‌ فَإِنَّما هُمْ‌ پس جز اين نيست كه ايشان‌ فِي شِقاقٍ‌ در مقام شقاقند يعنى در مقام خلاف و نزاع‌اند با حق و تسميه مخالفت بشقاق جهت آنست كه هر يك از مخالفين در شقى‌اند كه غير شق ديگر است و صادق عليه السّلام تفسير شقاق بكفر كرده و اين لازم معنى آنست‌