ايشان پيغمبران خواهند بود كه هادى ذرية ايشان باشند و نگذارند كه مردمان در ضلالت و غوايت افتند اولاد خود را بتوحيد بر طريق حق وصيت كردند و كار و بار ايشان را معطل نگذاشتند پس چگونه پيغمبر ما ص با آنكه ميدانست كه بعد از او پيغمبرى نخواهد بود وصيت نكرده باشد و كار امت را مهمل فرو گذاشته باشد و نيز آيه دليل است بر جواز اينكه مراد به اب در آيه‌ وَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ لِأَبِيهِ‌ آذر عم او باشد چنان كه اجماع مذهب اهل حق است‌ تِلْكَ‌ اينجماعت يعنى ابراهيم و يعقوب و اولاد ايشان‌ أُمَّةٌ گروهى بودند قَدْ خَلَتْ‌ كه درگذشتند و بدانكه امت بر چند معنى در كلام عرب شايع است يكى بمعنى جماعت چنان كه در اين آيه دوم بمعنى قدوه و امام كقوله‌ إِنَّ إِبْراهِيمَ كانَ أُمَّةً قانِتاً سيم بمعنى قامت كما قال الاعشى (و ان معونة الاكرمين حسان الوجوه طول الامم) چهارم بمعنى استقامت در دين كما قال النابغة (خلقت فلم اترك لنفسى ريبة و هل ياتمن ذو امة هو و طائع اى ذو ملت و دين) پنجم بمعنى حين كقوله‌ وَ ادَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ ششم بمعنى اهل ملت واحده مانند امت موسى و امت عيسى و امت محمد ص و اصل تركيب آن قصد است ماخوذ از (امه يامه أما اذا قصده) و خلت بمعنى مضت و اصل آن انفراد است يق (خلا الرجل بنفسه اذا انفرد و خلا المكان من من اهله اذا انفرد منهم) و ميتواند بود كه مراد بامت اينجا من يقتدى به باشد و معنى اينكه ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و ذرية ايشان امامان و پيشوايانى بودند كه درگذشتند لَها ما كَسَبَتْ‌ مر ايشان راست آنچه كسب كردند وَ لَكُمْ ما كَسَبْتُمْ‌ و مر شما را باشد آنچه كسب كرديد يعنى هر يك از ايشان و شما را بر عملهاى خود پاداش خواهند داد وَ لا تُسْئَلُونَ‌ و پرسيده نخواهيد شد عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ‌ از آنچه بودند كه ايشان عمل ميكردند يعنى اگر از ايشان سيئات صادر شده باشد شما را بآن مواخذه نخواهند كرد هم چنان كه بحسنات ايشان مثاب نشويد اعتقاد يهودان بود كه ابنا را بطاعة اباء ثواب دهند و بر كفر ايشان معاقب سازند حقتعالى در اين آيه رد ايشان فرموده كه نه شما را باعمال ايشان مثاب خواهند ساخت و نه ايشان را باعمال شما مؤاخذه خواهند كرد يعنى انتساب شما بايشان موجب انتفاع شما نشود باعمال ايشان بلكه انتفاع شما باعمال شما بموافقت و اتباع ايشانست و مانند اين آيه است كريمه‌ وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى‌ و كريمه‌ كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ و لَها ما كَسَبَتْ وَ عَلَيْها مَا اكْتَسَبَتْ‌ و در آيه دلالت است بر بطلان قول مجبره كه ميگويند ابناء بذنوب آباء مؤاخذ گردند و ذنوب اهل اسلام را بر كفار حمل كنند از ابن عباس مرويست كه عبد اللَّه بن صوريا و كعب بن اشرف و مالك بن ضعيف‌