4/ 10 گريه امام باقر عليه السلام‌

844. مروج الذهب‌- به نقل از محمّد بن سليمان نوفلى-: وقتى كُمَيت بن زيد اسدى، از طايفه اسد، از بنى مُضَر بن نِزار، [قصيده ميميّه‌] هاشميّات را سرود ...، در همان زمان، به مدينه آمد و خدمت ابو جعفر باقر عليه السلام رسيد و ايشان شبانه به او اجازه وارد شدن داد. وقتى او در [قصيده‌] ميميّه‌اش به اين جا رسيد كه:

و كشته شدنِ آن كشته در طَف، نيرنگى از جانب آنان بود؛

همان فرومايگان امّت و رذل‌ها.

باقر عليه السلام گريست و فرمود: «اى كُمَيت! اگر نزد ما مالى بود، به تو مى‌داديم؛ ولى در حقّ تو همان است كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله به حَسّان بن ثابت فرمود كه:" همواره به روح القدس تأييدشده‌اى، تا زمانى كه از ما اهل بيت دفاع مى‌كنى"».[1]

4/ 11 گريه امام صادق عليه السلام‌

845. مصباح المتهجّد- به نقل از عبد اللَّه بن سِنان-: در روز عاشورا بر سَرورم امام صادق عليه السلام‌

[1] المزار الكبير: ص 496 ح 9، بحار الأنوار: ج 101 ص 317 ح 8.