مختار، از كوفه به جزيره (شمال عراق) گريخت و از اين رو، مختار، تنها توانست خانه او را ويران كند.

5/ 25 عثمان بن خالد بن اسَير

عثمان بن خالد بن اسَير دُهْمانى جُهَنى، از تيراندازان لشكر عمر بن سعد بود كه به همراه بِشر بن سَوْط با پرتاب تير، به عبد الرحمان بن عقيل، حمله كردند و او را كشتند و لباسش را به غارت بردند.

مختار، در جريان قيامش دستور داد كه آن دو را دستگير كنند و پس از اين كه آن دو را كشتند، بدنشان را سوزاندند و پيش از سوزاندن، مانع دفنشان شد.

5/ 26 عمرو بن صَبيح‌

عمرو بن صبيح صَيداوى يا صائدى، از تيراندازان لشكر عمر بن سعد بود. او عبد اللَّه بن مسلم بن عقيل را وقتى دستش را بر پيشانى‌اش نهاده بود، با تير، نشانه رفت و بدين سان، دست عبد اللَّه را به پيشانى‌اش دوخت و با تير ديگر، قلب او را نشانه گرفت و او را به شهادت رساند.

عمرو بن صبيح، پس از شهادت امام حسين عليه السلام به درخواست عمر بن سعد، پاسخ مثبت داد و در شمارِ ده تنى بود كه بر پيكر امام عليه السلام، اسب تاختند. وقتى مختار ثقفى او را دستگير كرد، دستور داد سپاهيانش او را در ميان بگيرند و با نيزه، او را بزنند تا كشته شود، و اين گونه او به هلاكت رسيد.

5/ 27 قيس بن اشعث‌

قيس بن اشعث كِنْدى، پس از پدرش، رياست قبيله كِنْده را در كوفه بر عهده داشت. او