حمله كرد و او را كشت.

743. تاريخ الطبرى‌- به نقل از عون بن ابى جُحَيفه-: غلام عبيداللَّه بن زياد- كه غلامى تُرك به نام رُشَيد بود-، هانى بن عروه را با شمشير زد و شمشيرش كارگر نيفتاد. هانى گفت: بازگشت، به سوى خداست. خداوندا! طالب رحمت و خشنودى تو ام.

آن گاه رُشَيد، ضربه ديگرى زد و او را كشت.

عبد الرحمان بن حُصَين مرادى، او (رُشَيد) را همراه عبيد اللَّه بن زياد، در خازِر[1] ديد. مردم گفتند: اين، كشنده هانى بن عروه است.

ابن حُصَين گفت: خدا مرا بكشد، اگر او را نكشم و يا به دست او كشته نشوم!

پس با نيزه به او تاخت و او را زد و كشت.[2]

5/ 17 زُرعه‌

زُرعه، از قبيله بنى أبان بن دارِم، قاتل محمّد فرزند امام على عليه السلام بوده است. همچنين مشاركت در شهادت فرزند ديگر امام على عليه السلام به نام عثمان، به زُرعه نسبت داده شده كه احتمالًا همين شخص است.

زُرعه از كسانى بود كه ديگران را به بستن آب بر روى امام حسين عليه السلام ترغيب مى‌كردند. بنابر گزارشى، امام حسين عليه السلام، در روز عاشورا آب طلبيد؛ امّا پيش از آن كه‌

[1] العقد الفريد: ج 3 ص 382، المحاسن و المساوئ: ص 55، جواهر المطالب: ج 2 ص 278.

[2] مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمى: ج 2 ص 85؛ بحار الأنوار: ج 23 ص 116 ح 31.