5/ 15 خولى بن يزيد

خولى بن يزيد اصبحى ايادى دارِمى، در شمار سپاه و تيراندازان عمر بن سعد بود. در زيارت‌نامه شهدا و منابع تاريخى، به او نسبت داده شده كه تيرهايى را به سوى عثمان (پسر امير مؤمنان عليه السلام و برادر ابو الفضل العبّاس) پرتاب كرد و او بر اثر تير وى و تير ديگرى كه شخصى از قبيله بنى ابان پرتاب كرد، به شهادت رسيد.

وى را قاتل جعفر بن على عليه السلام هم شمرده‌اند؛ امّا بيشتر منابع تاريخى، كشته شدن جعفر بن على را به هانى بن ثُبَيت حضرمى نسبت داده‌اند.

خولى، در شهادت امام حسين عليه السلام و بريدن سر مبارك ايشان نيز دست داشت. او به همراه حُمَيد بن مسلم ازدى، سر مبارك امام حسين عليه السلام را براى عبيد اللَّه بن زياد به كوفه برد. او شب‌هنگام به كوفه رسيد و سرِ امام عليه السلام را در خانه‌اش گذاشت و چون همسرش از ماجرا باخبر شد، با وى دشمن گشت. از اين رو، در قيام مختار، وقتى مأموران مختار، وارد خانه خولى شدند، وى مخفيگاه او را به آنان نشان داد.

مأموران، خولى را دستگير كردند و او را به سوى مختار مى‌بردند كه مختار، آنها را از ميانه راه برگرداند و فرمان داد كه او را در خانه خودش بكُشند.

پس از كشته شدن خولى، مختار، جسد او را آتش زد و آن قدر ماند تا جنازه‌اش به خاكستر تبديل شد و سپس باز گشت.

742. تاريخ الطبرى‌- به نقل از موسى بن عامر-: مختار، مُعاذ بن هانى بن عَدىِ كِندى، برادرزاده حُجْر، و نيز ابو عَمره، فرمانده نگهبانانش را اعزام كرد. آنان رفتند و خانه خولى بن يزيد اصبحى را كه سر حسين عليه السلام را همراه خود آورْد، محاصره كردند.

او در خروجىِ خانه پنهان شد. مُعاذ به ابو عَمره دستور داد كه خانه را جستجو كنند. زن خولى، به سوى آنان رفت. آنها به وى گفتند: همسرت كجاست؟

گفت: نمى‌دانم كجاست. و با دست به خروجى اشاره كرد. آنان وارد شدند و او را