(1) دلايل انتخاب كوفه به عنوان پايگاه قيام‌

براى ارزيابى سفر امام حسين عليه السلام به عراق و انتخاب كوفه به عنوان پايگاه قيام، بايد توجّه داشت كه حكمت قيام امام عليه السلام، در صورت همكارى مردم، در درجه اوّل، براندازى حكومت يزيد و تأسيس حكومت اسلامى بود و در مرتبه بعد، امر به معروف و نهى از منكر، افشاگرى عليه حكومت امَوى و سست كردن پايه‌هاى آن، پيشگيرى از نابودى ارزش‌هاى اسلامى و در نهايت، اتمام حجّت بر مردم مسلمان بود، هر چند تحقّق اين اهداف، به قيمت شهادت او و عزيزانش و اسارت خانواده‌اش تمام شود.

كوفه در آن دوران، ويژگى‌هايى داشت كه با عنايت به آن ويژگى‌ها، مناسب‌ترين نقطه در جهان اسلام براى تحقّق اهداف امام حسين عليه السلام بود. اين ويژگى‌ها عبارت اند از:

يك. موقعيت سياسى- نظامى‌

شهر كوفه، در سال هفده هجرى، به فرمان عمر، خليفه دوم، و به دست سعد بن ابى وقّاص، به منظور تشكيل يك پادگان بزرگ نظامى جهت ساماندهى نيروهاى نظامى براى گسترش هر چه بيشتر فتوحات اسلامى، شكل گرفت.

به دليل موقعيت ويژه شهر كوفه در صدر اسلام، شمار قابل توجّهى از سران قبايل، فرماندهان بزرگ نظامى و جنگجويان زُبده، در اين شهر، ساكن بودند. از اين رو، امام على عليه السلام هنگامى كه براى خاموش كردن فتنه «ناكثين (پيمان‌شكنان)» از مدينه عازم عراق شد، تنها هفتصد نفر نيروى نظامى از مهاجر و انصار، همراه داشت؛ ولى‌