7/ 11 احتجاج عالِم يهودى با يزيد

654. الفتوح: عالِمى از عالمان يهود كه نزد يزيد بود، رو به سوى او كرد و [در باره زين العابدين عليه السلام پرسيد و] گفت: اى امير مؤمنان! اين جوان، كيست؟

گفت: اين صاحب سر، پدر اوست.

گفت: اى امير مؤمنان! صاحب سر، كيست؟

گفت: حسين، پسر على بن ابى طالب.

گفت: مادرش كيست؟

گفت: فاطمه، دختر محمّد.

عالم يهودى گفت: عجب! اين، سرِ پسر دختر پيامبرتان است و به اين سرعت، او را كشته‌ايد؟! جانشين بد و ناخَلَفى براى او نسبت به فرزندانش بوده‌ايد. به خدا سوگند، اگر موسى بن عمران، نوه‌اى را از پشت خود، در ميان ما بر جاى مى‌نهاد، ما آن را به جاى خدا مى‌پرستيديم، درحالى كه پيامبرِ شما، همين ديروز (به تازگى) رفت و شما بر پسرِ پيامبرتانْ پريديد و او را كشتيد! واى كه چه امّت بدكارى هستيد!

يزيد، فرمان داد كه طناب كلفتى بر گردنش بيندازند. عالِم يهودى برخاست و مى‌گفت: اگر مى‌خواهيد، مرا بزنيد يا بكُشيد و يا در بندم كنيد؛ امّا من در تورات ديده‌ام كه هر كس نسل پيامبرى را بكُشد، همواره و هميشه، تا هر گاه كه بماند، مغلوب خواهد بود و چون بميرد، خدا، او را در آتش دوزخ مى‌اندازد.[1]

[1] وى تأليف اين كتاب را در سال 1280 ق، آغاز كرده است.