6/ 5 سخنرانى فاطمه صُغرا در ميان كوفيان‌

603. الملهوف‌- به نقل از زيد بن موسى-: پدرم، از جدّم امام صادق عليه السلام برايم نقل كرد كه: فاطمه صُغرا، پس از آن كه از كربلا آمد، گفت: «ستايش، خدا را به عدد ريگ و سنگ‌ريزه و وزن عرش تا فرش. او را مى‌ستايم و به او ايمان دارم و بر او تكيه مى‌كنم، و گواهى مى‌دهم كه خدايى جز خداى يگانه بدون شريك نيست، و محمّد، بنده و فرستاده اوست و فرزندانش را در [كنار] رود فرات، بى هيچ تقصير و گناهى سر بريدند ....

امّا بعد، اى كوفيان! اى مكّاران خيانتكار متكبّر! ما خاندانى هستيم كه خدا، ما را

وسيله آزمايش شما، و شما را مايه آزمون ما قرار داد و امتحان ما را نيكو ساخت و علمش را نزد ما نهاد و فهمش را به ما داد. ما گنجينه دانش او، و ظرف فهم و حكمت اوييم، و نيز حجّت خدا بر زمينيان در سرزمين‌هاى بندگانش. خداوند، ما را به كرامت او، بزرگ داشت و ما را با پيامبرش محمّد صلى اللَّه عليه و آله بر بسيارى از مخلوقاتش، آشكارا برترى بخشيد.

امّا شما، ما را تكذيب و تكفير كرديد و جنگ با ما را روا داشتيد و اموالمان را به تاراج برديد ....

مرگتان باد! منتظر لعنت و عذاب خدا باشيد كه بر شما فرود آمده و نكبت‌هاى آسمانى، پى در پى بر شما نازل شده است. عذاب خدا، شما را به آتش مى‌كشد و شما را به جان هم مى‌اندازد و سپس، روز قيامت در عذاب دردناكى كه خود با ستم‌هايتان ساخته‌ايد، براى هميشه خواهيد ماند. «هان! لعنت خدا بر ستمكاران!»[1].

[1] تنوير: نوره كشيدن.