1/ 4 آتش زدن خيمه‌ها

493. الملهوف: دخترى از سوى خيمه‌هاى حسين عليه السلام آمد و مردى به او گفت: اى بنده خدا! سَرورت كشته شد.

دخترك گفت: صيحه‌زنان، به سوى بانوانم دويدم و آنان نيز رو به رويم ايستادند و فرياد كشيدند ....

راوى مى‌گويد: آن گاه، زنان را از خيمه‌ها بيرون راندند و خيمه‌ها را آتش زدند. زنان، سر و پا برهنه و غارتْ شده و گريان، بيرون دويدند و همچون اسيرانِ در بند، راه سپردند.[1]

494. مثير الأحزان: دخترانِ سَرور پيامبران و نور چشم زهرا، سرْبرهنه، نوحه‌خوان و ناله‌زنان، بيرون آمدند. آنان بر جوانان و پيرانِ از دست رفته، گريه و زارى مى‌كردند و از خيمه‌هاى در حالِ سوختن، مى‌گريختند.[2]

1/ 5 شادى يزيد و امويان‌

495. تاريخ الطبرى‌- به نقل از عمّار دهنى، از امام باقر عليه السلام، در باره روانه كردن اهل بيت به سوى شام به دستور عبيد اللَّه بن زياد-: هنگامى كه اهل بيت نزد يزيد رفتند، يزيد- كه لعنت خدا بر او باد- شاميان را در مجلس خود، گرد آورد. آن گاه، اهل بيت را وارد

[1] كانَ قاتِلُ يَحيَى بنَ زَكَرِيّا وَلَدَ زِناً، وقاتِلُ الحُسَينِ بنِ عَلِيِّ عليه السلام وَلَدَ زِناً، ولَم تَحمَرَّ السَّماءُ إلّا لَهُما 519

( الإرشاد: ج 2 ص 132، كشف الغمّة: ج 2 ص 221).

[2] حَدَّثَني أبي عَن أبيهِ عَن جَدِّهِ‌[ الباقِرِ] عليهم السلام أنَّهُ لَمّا قُتِلَ جَدِّيَ الحُسَينُ عليه السلام أمطَرَتِ السَّماءُ دَماً وتُرابَاً أحمَرَ 520

( عيون أخبار الرضا عليه السلام: ج 1 ص 300 ح 58، الأمالى، صدوق: ص 192 ح 202).