فصل هشتم: شهادت فرزندان عقيل‌

فرزندان عقيل بن ابى طالب، نقش مؤثّرى در نهضت حسينى داشتند. علاوه بر مُسلم، فرزندش عبد اللَّه، برادرانش جعفر و عبد اللَّه و عبد الرحمان، و نيز فرزند يكى ديگر از برادرانش، محمّد بن ابى سعيد، همگى در اين راه، به شهادت رسيدند. لذا امام زين العابدين عليه السلام، ابراز علاقه ويژه‌اى نسبت به فرزندان عقيل داشت. در روايات، آمده است كه به ايشان گفته شد:

ما بالُكَ تَمِيلُ إلَى بَنِي عَمِّكَ هَؤلاءِ دونَ آلِ جَعْفَرٍ؟

تو را چه مى‌شود كه به اين عموزاده‌هايت (فرزندان عقيل)، بيشتر متمايلى، تا به فرزندان جعفر؟

امام عليه السلام پاسخ داد:

إنّي أذكُرُ يَومَهُم مَعَ أبي عَبدِ اللَّهِ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام، فَأرِقُّ لَهُم‌[1].

آن روزِ سختشان با ابا عبد اللَّه حسين بن على عليه السلام را به ياد مى‌آورم و دلم برايشان مى‌سوزد.

8/ 1 عبد اللَّه بن مُسلم بن عقيل‌

عبد اللَّه، فرزند مسلم و مادرش رُقَيّه دختر امام على عليه السلام بود. سنّ او هنگام شهادت،

[1] لَمّا حَضَرَ عَلِيَّ بنَ الحُسَينِ عليه السلام الوَفاةُ ضَمَّني إلى صَدرِهِ، ثُمَّ قالَ:

يا بُنَيَّ! اوصيكَ بِما أوصاني بِهِ أبي عليه السلام حينَ حَضَرَتهُ الوَفاةُ، وبِما ذَكَرَ أنَّ أباهُ عليه السلام أوصاهُ بِهِ، قالَ: يا بُنَيَّ، إيّاكَ وظُلمَ مَن لا يَجِدُ عَلَيكَ ناصِراً إلَّا اللَّهَ 423

( الكافى: ج 2 ص 331 ح 5، الخصال: ص 16 ح 59).