است. او به ميدان آمد و به صف دشمن حمله برد.

وى مى‌جنگيد تا اين كه شخصى به نام خولى بن يزيد اصبَحى،[1] او را هدف تير قرار داد و بر زمين افتاد و مردى از بنى ابان، سرش را از تنش جدا ساخت.

نام وى در «زيارت رجبيّه» آمده است. در زيارت «ناحيه مقدّسه» نيز آمده:

السَّلامُ عَلى عُثمانَ ابنِ أميرِ المُؤمِنينَ، سَمِىِّ عُثمانَ بنِ مَظعونٍ، لَعَنَ اللَّهُ رامِيَهُ بِالسَّهمِ خَولِىَّ بنَ يَزيدَ الأَصبَحِىَّ الإِيادِىَّ الدّارِمِىَ‌[2].

سلام بر عثمان، پسر امير مؤمنان، همنام عثمان بن مَظعون! خدا، خَولى بن يزيد اصبَحى ايادى دارِمى را لعنت كند كه او را هدف تير قرار داد!

386. الإرشاد: خَولى بن يزيد اصبَحى، عثمان بن على را- كه جاى برادرانش را [در ميدان‌] گرفته بود-، نشانه گرفت و تيرى به او زد و او را بر زمين انداخت. سپس مردى از بنى دارِم، به او حمله بُرد و سرش را جدا كرد.[3]

5/ 5 عبّاس بن على عليه السلام‌

عبّاس عليه السلام، جلوه عشق و ايثار، تبلور رادمردى، صفا و وقار، و تجسّم شجاعت، شهامت و كرامت است. او در ميان حماسه‌آفرينان كربلا و شهيدان تاريخ، از چنان جايگاه بلند و مكانت والايى برخوردار است كه به گفته سيّد الساجدين، زين العابدين عليه السلام:

إنَّ لِلعَبّاسِ عِندَ اللَّهِ تَبارَكَ وتَعالى مَنزِلَةً يَغبِطُهُ بِها جَميعُ الشُّهَداءِ يَومَ القِيامَةِ[4].

براى عبّاس عليه السلام، نزد خداوند- تبارك و تعالى-، منزلتى است كه همه شهدا در

[1] المناقب، ابن شهرآشوب: ج 4 ص 113.

[2] الإقبال: ج 3 ص 73.

[3] الفتوح: ج 5 ص 112؛ المناقب، ابن شهرآشوب: ج 4 ص 107.

[4] ر. ك: دانش‌نامه امام حسين عليه السلام: ج 7 ص 55( بخش هشتم/ فصل پنجم/ شهادت فرزندان امير مؤمنان عليه السلام).