نام کتاب : گزيده شهادت نامه امام حسين بر پايه منابع معتبر نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 1 صفحه : 578
5/ 3 عبد اللَّه بن على
امام
على عليه السلام، از همسرش امّ البنين، چهار فرزند به نامهاى: عبّاس، عبد اللَّه،
عثمان و جعفر داشت كه همه آنها در كربلا، شهيد شدند.
كنيه
عبد اللَّه، ابو محمّدِ اكبر و لقبش عبد اللَّهِ اصغر بود. سنّ او هنگام شهادت، 25
سال گزارش شده است.
عبّاس
عليه السلام، مايل بود كه تا زنده است، جانبازى برادرانش را در راه امام عليه
السلام و برادرِ بزرگتر خود ببيند و اجر شكيبايان را ببرد. لذا خطاب به برادرش
عبد اللَّه گفت:
تَقَدَّم
بَينَ يَدَيَّ حَتّى أراكَ وأحتَسِبُكَ فَإِنَّهُ لا وَلَدَ لَكَ[1].
در
پيشِ رويم بجنگ [و شهيد شو]، تا [كشته شدن] تو را ببينم و [در راه خدا] به شمار
آورم، كه تو فرزندى ندارى.
آن
گاه، عبد اللَّه به ميدان آمد و به صف دشمن، حمله كرد تا شهيد شد.
نام
وى در «زيارت رجبيّه» آمده است. در «زيارت ناحيه مقدّسه» نيز مىخوانيم:
سلام
بر عبد اللَّه، فرزند امير مؤمنان؛ خوبْ آزموده شده در بلا، ندا دهنده به ولايت در
عرصه كربلا و ضربه خورده از جلو و پشت! خداوند، قاتلش هانى بن ثُبَيت حَضرَمى را
لعنت كند!
384.
الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة)- در
يادكردِ كُشتهشدگان-: [ديگر،] عبد اللَّه بن على بن ابى طالب، كه هانى بن ثُبَيت
حَضرَمى، او را كُشت.[3]
[1] كانَ الَّذي وَلِيَ قَتلَ العَبّاسِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام يَومَئِذٍ
يَزيدُ بنُ زِيادٍ الحَنَفِيُّ، وأخَذَ سَلَبَهُ حَكيمُ بنُ طُفَيلٍ الطّائِيُّ،
وقيلَ: إنَّهُ شَرِكَ في قَتلِهِ يَزيد.