فصل چهارم: شهادت فرزندان امام حسين عليه السلام‌

4/ 1 على اكبر عليه السلام‌

على اكبر عليه السلام، بزرگ‌ترين پسر امام حسين عليه السلام بود كه از نظر صورت و سيرت و سخن گفتن، به حدّى شبيه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله بود كه هر كس شوق ديدار پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را داشت، به او مى‌نگريست، چنان كه پدر بزرگوارش، طبق نقلى، هنگام رفتن وى به ميدان نبرد، فرمود:

اللَّهُمَّ اشهَد عَلى هؤُلاءِ القَومِ، فَقَد بَرَزَ إلَيهِم غُلامٌ أشبَهُ النّاسِ خَلقاً وخُلُقاً ومَنطِقاً بِرَسولِكَ مُحَمّدٍ صلى اللَّه عليه و آله، كُنّا إذَا اشتَقنا إلى وَجهِ رَسولِكَ نَظَرنا إلى وَجهِهِ‌[1].

خداوندا! گواه باش كه جوانى براى جنگ با آنان مى‌رود كه شبيه‌ترينِ مردم به پيامبرت از جهت صورت و سيرت و سخن گفتن است و ما هرگاه مشتاق ديدار پيامبر تو مى‌شديم، به او نگاه مى‌كرديم.

على اكبر عليه السلام در واقعه عاشورا، از اركان سپاه امام عليه السلام به شمار مى‌رفت. تأكيد او بر حق‌مدارى و دفاع از حق تا ايثار جان، هنگام شنيدن خبر به شهادت رسيدن خود در مسير كربلا از پدر بزرگوارش، اذان گفتن براى اقامه جماعت به امامت حسين عليه السلام در جريان برخورد سپاه حُر با كاروان امام عليه السلام، بر عهده گرفتن مسئوليت آب‌رسانى به‌

[1] وعَبدُ اللَّهِ أخرَجَهُ أبوهُ، يَرقَوا القَومُ بِهِ وإنَّهُ عَطشانُ، فَرَماهُ رَجُلٌ بِسَهمٍ فَذَبَحَهُ وهُوَ عَلى يَدِ أبيهِ، أَخَذَ اللَّهُ بِحَقِّهِ 379

( المجدى: ص 91).