- اى مسلم-؛ امّا تو را به بهشت، بشارت باد!

مسلم، با صدايى ضعيف به او گفت: خدا به تو بشارت خير دهد!

سپس حبيب به او گفت: اگر نبود كه مى‌دانم در پىِ تو خواهم آمد، دوست داشتم كه هر چه كه تو را انديشناك كرده، به من وصيّت كنى.

مسلم به او گفت: من به تو سفارش اين را مى‌كنم (و با دستش به حسين عليه السلام اشاره كرد). جانت را در دفاع از او بگذار.

حبيب به او گفت: حتماً و بر روى چشم!

آن گاه، مسلم، جان داد. خشنودى خداوند، بر او باد![1]

3/ 30 نافع بن هِلال‌

نافع بن هِلال، از ياران امام على عليه السلام و يكى از كوشاترين ياران امام حسين عليه السلام در جريان كربلا بوده است.

گفتنى است كه شخص ديگرى به نام هِلال بن نافع، در كربلا حضور داشته كه جزو سپاه عمر بن سعد و از گزارشگران حادثه كربلاست و گاه، وى با اين نافع بن هِلال، اشتباه گرفته شده است.

هنگامى كه امام عليه السلام، سخنرانىِ معروف خود را در شب عاشورا خطاب به يارانش‌

[1] روضة الشهداء: ص 342. البته اين نقل، بدون جمله آخر، در تاريخ بلعمى آمده و بى‌اشكال است.