سلام بر عمرو بن قَرَظه انصارى!

365. الملهوف: عمرو بن قَرَظه انصارى، بيرون آمد و از حسين عليه السلام، اجازه ميدان رفتن گرفت و امام عليه السلام، اجازه داد. او به سان مشتاقان به پاداش، جنگيد و در خدمت به فرمان‌رواى آسمان، بس كوشيد تا اين كه تعداد فراوانى از گروه ابن زياد را كُشت و ميان درستكارى و جهاد، جمع كرد. تيرى به سوى حسين عليه السلام نمى‌آمد، جز آن كه دستش را جلو آن مى‌گرفت، و شمشيرى كشيده نمى‌شد، جز آن كه با قلبش، با آن، رويارويى مى‌كرد و هيچ آسيبى به حسين عليه السلام نرسيد، تا آن گاه كه او بر اثر زخم‌هايى زمينگير شد. او به حسين عليه السلام رو كرد و گفت: اى فرزند پيامبر خدا! آيا [به پيمانم‌] وفا كردم؟

امام عليه السلام فرمود: «آرى، تو در بهشت، پيشِ روى من هستى. سلامِ مرا به پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله برسان و به او بگو كه: من، در پى [تو] مى‌آيم».

سپس جنگيد تا كشته شد. خشنودى خدا، بر او باد![1]

3/ 29 مُسلم بن عَوسَجه‌

مسلم بن عَوسَجه اسدى، كنيه‌اش ابو حَجْل و مردى شجاع و عابد و يكى از برجسته‌ترين ياران امام حسين عليه السلام در ماجراى كربلا بوده است.

وى در نهضت كوفه و همكارى با مسلم بن عقيل، فعّاليت چشمگيرى داشت؛ او پس از شكست نهضت كوفه، خود را در كربلا به امام حسين عليه السلام رساند و عاشقانه در

[1] مطالب السؤول: ص 73.