بخش هفتم: عزادارى و گريه براى امام حسين عليه السلام‌

در اين بخش- كه بخش پايانى كتاب است-، احاديث متعددى در سفارش به عزادارى، مصيبت‌خوانى و گريستن و گرياندن براى سالار شهيدان و معرّفى نخستين عزاداران امام عليه السلام پس از واقعه كربلا، اهمّيت ويژه روز عاشورا و آداب اين روز و نيز سوگمندى جهان آفرينش در مصيبت‌هاى سالار شهيدان، گزارش شده است. اين بخش، با دو زيارتِ منسوب به ناحيه مقدّسه- كه مشتمل بر گزارش‌هاى تاريخى اند- پايان مى‌يابد.

قدردانى و سپاس‌

پروردگار منّان را مى‌ستايم و سپاس بى‌كران خود را نثار درگاه ربوبى او مى‌كنم كه توفيق خدمتى ديگر را به آستانِ سالار شهيدان عليه السلام، نصيب اين بنده ناچيز خود فرمود. اميد كه چراغى باشد در روز تاريكى‌ها و ذخيره‌اى براى روزگار نيازمندى‌ها!

بر خود، فرض مى‌دانم كه از مؤلّف ارجمند دانش‌نامه امام حسين عليه السلام، حضرت آية اللَّه محمّدى رى‌شهرى- كه پس از به انجام رسيدن گزيده دانش‌نامه امام حسين عليه السلام توسّط اين جانب، با واگذارى اين كار، زمينه خدمت ديگرى را نيز براى نگارنده فراهم آوردند-، صميمانه تشكّر نمايم و نيز براى ايشان و همه پژوهشگران و دست‌اندركاران تأليف و به سامان‌رسانى آن دانش‌نامه گران‌سنگ، از درگاه ربّ شكور، پاداشى شايسته، مسئلت مى‌نمايم، و بويژه براى حديث‌پژوهان پرتلاش: جناب آقاى سيّد محمود طباطبايى‌نژاد و جناب آقاى سيّد روح‌اللَّه سيّد طبايى (همكاران مؤلف) و جناب آقاى عبد الهادى مسعودى و جناب آقاى مهدى مهريزى و جناب آقاى محمد مرادى (مترجمان خوش‌قلم دانش‌نامه) كه بى‌ترديد، همه آنان در پديد آمدن اين اثر، سهم وافر دارند، اجرى مضاعف، طلب مى‌كنم. خداوند، هر كس را كه در اين راه، گامى برداشته است، با سالار شهيدان، محشور فرمايد! آمين، يا ربّ العالمين!

مرتضى خوش‌نصيب‌

23 مرداد 1389

سوم رمضان 1431