[، با اين مضمون‌] آورده بودند: «به نام خداوند بخشنده مهربان. به حسين بن على، از طرف شيعيان مؤمن و مسلمانش. امّا بعد، به سوى ما بشتاب. به راستى كه مردم، انتظار شما را مى‌كشند و پيشوايى جز شما ندارند. شتاب كنيد، شتاب كنيد. والسلام!».[1]

3/ 3 فرستاده شدن نماينده ويژه امام به همراه نامه به كوفه‌

105. الأخبار الطِّوال: حسين عليه السلام براى همه آنان، يك نامه نوشت و آن را به هانى بن هانى و سعيد بن عبد اللَّه سپرد. متن نامه، چنين است: «به نام خداوند بخشنده مهربان. از حسين بن على، به هر يك از دوستان و شيعيانم در كوفه كه اين نامه به وى مى‌رسد. سلام بر شما! امّا بعد، نامه‌هاى شما به دستم رسيد و از علاقه‌مندى‌تان به آمدنم نزد شما، خبردار شدم. اينك برادر و پسر عمو و فردى مورد اعتماد از خاندانم، [يعنى‌] مسلم بن عقيل را به سوى شما مى‌فرستم تا واقعيت امور را به دست آورد و براى من از آنچه در باره اجتماع و اتّحاد شما دستگيرش مى‌شود، بنويسد. اگر واقعيت، چنان بود كه در نامه‌ها نوشته بوديد و نمايندگانِ شما به من خبر دادند، به زودى بر شما وارد مى‌شوم، اگر خدا بخواهد. والسلام!».

مسلم بن عقيل به همراه حسين عليه السلام از مدينه به مكّه آمده بود. حسين عليه السلام به وى فرمود: «پسر عمو! در نظر دارم به كوفه ره بسپارى و در آنچه مردمِ آن جا بر آن اجتماع كرده‌اند، بنگرى. اگر واقعيت، چنان بود كه نامه‌هايشان خبر مى‌دهد، به سرعت برايم نامه بنويس تا در اسرع وقت، خودم را به تو برسانم؛ و اگر جز آن بود، به سرعت، باز

[1] أَخَذَ[ يَزيدُ] بِرَأيِهِ‌[ أي بِرَأيِ سَرجونَ‌]، وجَمَعَ الكوفَةَ وَالبَصرَةَ لِعُبَيدِ اللَّهِ، وكَتَبَ إلَيهِ بِعَهدِهِ، وسَيَّرَهُ إلَيهِ مَعَ مُسلِمِ بنِ عَمرٍو الباهِلِيِّ والدِ قُتَيبَةَ، فَأَمَرَهُ بِطَلَبِ مُسلِمِ بنِ عَقيلٍ، وبِقَتلِهِ، أو نَفيِهِ. فَلَمّا وَصَلَ كِتابُهُ إلى عُبَيدِ اللَّهِ، أمَرَ بِالتَّجَهُّزِ لِيَبرُزَ مِنَ الغَدِ 122

( الكامل فى التاريخ: ج 2 ص 535، الأخبار الطوال: ص 231).