79. الملهوف: وليد، مروان بن حكم را نزد خود، فرا خواند و در باره حسين عليه السلام از وى مشورت خواست. مروان گفت: او نمى‌پذيرد و اگر جاى تو بودم، او را گردن مى‌زدم.

وليد گفت: كاش به دنيا نيامده بودم! آن گاه به دنبال حسين عليه السلام فرستاد.[1]

1/ 4 فرا خوانده شدن امام عليه السلام از سوى وليد براى بيعت كردن‌

80. تاريخ الطبرى‌- به نقل از ابو مخنف، در باره فرا خوانده شدن امام حسين عليه السلام و عبد اللَّه بن زبير از سوى وليد-: وليد، عبد اللَّه بن عمرو بن عثمان را- كه جوانى كم سن و سال بود- به سوى آن دو فرستاد تا آنان را دعوت كند.

عبد اللَّه، آن دو را ديد كه در مسجد نشسته‌اند. نزد آنان آمد- در زمانى كه وليد، جلوس عمومى نداشت و در آن وقت، آن دو نيز نزد وليد نمى‌رفتند- و گفت: امير، شما را دعوت كرده است. او را پاسخ گوييد.

آن دو به عبد اللَّه گفتند: باز گرد. هم‌اينك مى‌آييم.

آن گاه عبد اللَّه بن زبير به حسين عليه السلام رو كرد و گفت: گمان مى‌كنى چرا در اين وقت كه جلوس عمومى ندارد، ما را فرا خوانده است؟

حسين عليه السلام فرمود: «گمان مى‌كنم طاغوتِ آنان (معاويه) از دنيا رفته و دنبال ما

[1] در باره مقصود از« على اكبر» و« على اصغر»( ر. ك: دانش‌نامه امام حسين عليه السلام: ج 1 ص 307« بخش يكم/ فصل ششم: فرزندان»).