2/ 4 پيشگويى درباره شهادت او، نزديك وفاتش‌

9. الفتوح‌- به نقل از ابن عبّاس-: نزد پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله- كه در حال احتضار بود- حاضر شدم. حسين بن على عليه السلام را به سينه‌اش چسبانده بود و مى‌فرمود: «اين، از پاكان تبار من و نورهاى خاندان و برگزيدگان نسل من است. خدا به كسى كه او را پس از من محافظت نمى‌كند، بركت ندهد!».

سپس پيامبر صلى اللَّه عليه و آله لختى بيهوش شد و به هوش آمد و فرمود: «اى حسين! روز قيامت، ميان من و قاتل تو در پيشگاه خدا، ايستادن و طرح دعوايى است و من خشنودم كه خداوند، مرا مدّعى قاتل تو در روز قيامت قرار داده است».[1]

[1] دَخَلتُ عَلَى النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه و آله وَالحَسَنُ عليه السلام عَلى عاتِقِهِ، وَالحُسَينُ عليه السلام عَلى فَخِذِهِ، يَلثِمُهُما ويُقَبِّلُهُما ....

ثُمَّ قالَ: يَابنَ عَبّاسٍ كَأَنّي بِهِ وقَد خُضِبَت شَيبَتُهُ مِن دَمِهِ، يَدعو فَلا يُجابُ، ويَستَنصِرُ فَلا يُنصَرُ. قُلتُ: مَن يَفعَلُ ذلِكَ يا رَسولَ اللَّهِ؟

قالَ: شِرارُ امَّتي، ما لَهُم؟ لا أنالَهُمُ اللَّهُ شَفاعَتي! 32

( كفاية الأثر: ص 16، مستدرك الوسائل: ج 10 ص 276 ح 12009).