إذاً و لا بدّ من قتلى فَاسقنى شربة ماءٍ. فقال: هيهات أن تذوق الماء بل تذوق الموت غصّة بعد غصّة و جرعة بعد جرعة[1].

[حسين عليه السلام فرمود:] «حال كه مرا مى‌كُشى، پس جرعه‌اى آب به من بده». شمر گفت: هرگز قطره‌اى آب نخواهى چشيد؛ بلكه مرگ را به صورت گلوگير و جرعه‌جرعه، خواهى چشيد!

اين گونه گزارش‌ها، علاوه بر اين كه با مُحكمات تاريخِ عاشورا و موضعگيرى‌هاى امام عليه السلام در طول زندگى افتخارآميز او[2] منافات دارد، با اصول باورهاى شيعه در باره جايگاه والاى خاندان پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله نيز مخالفت دارد و بر اين اساس، يكى از آفات مجالس عزادارى سيّد الشهدا عليه السلام، مرثيه‌سرايىِ ذلّت‌آميز براى آن امام است. از اين رو، بر ذاكران مخلص اهل بيت عليهم السلام فرض است كه از بيان هر سخن و تعبيرى كه حاكى از اظهار ذلّت يا عجز آن بزرگوار و خانواده ايشان در حادثه عاشورا باشد، جدّاً اجتناب كنند.

چهار. غُلُوْ

گزارش‌هاى ذلّت‌بار، پايين آوردن اهل بيت عليهم السلام از جايگاه واقعى آنها، و غلو، بالاتر بُردن آنان از جايگاه واقعى آنهاست كه متأسّفانه، هر دو آفت، در برخى مجالس مرثيه‌سرايى مشاهده مى‌شود.

بايد دانست، كسانى كه در مجالس عزادارى، اهل بيت عليهم السلام را جاى‌گزين خدا مى‌كنند و به جاى خدامحور كردنِ مجالس امام حسين عليه السلام و پيوند دادن دل‌ها به خدا از طريق اهل بيت عليهم السلام- كه ابواب الهى هستند-، مردم را به «حسينُ اللّهى» و «زينبُ‌

[1] إنَّ جَبرَئيلَ عليه السلام جاءَ إلَى النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه و آله بِالتُّربَةِ الَّتي يُقتَلُ عَلَيهَا الحُسَينُ عليه السلام، قالَ أبو جَعفَرٍ عليه السلام: فَهِيَ عِندَنا 3

( الأمالى، طوسى: ص 316 ح 640، بحار الأنوار: ج 45 ص 231 ح 2).

[2] إنَّ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله حينَ أخبَرَهُ جِبريلُ عليه السلام أنَّ امَّتَهُ سَتَقتُلُ حُسَينَ بنَ عَلِيٍّ عليه السلام، فَقالَ: يا جِبريلُ، أفَلا اراجِعُ فيهِ؟ قالَ: لا، لِأَنَّهُ أمرٌ قَد كَتَبَهُ اللَّهُ 4

( تاريخ دمشق: ج 14 ص 197 ح 3539؛ شرح الأخبار: ج 3 ص 142 ح 1058).