او مى‌گويد: تو كيستى؟

قرآن مى‌گويد: «من، همان كسى هستم كه دوستش مى‌داشتى و خوش نداشتى كه از تو جدا شود؛ همان كه تو را به سوى خود مى‌كِشيد و به خويش، نزديكت مى‌كرد».

مسلمان مى‌گويد: نكند تو قرآنى؟!

پس قرآن، او را به پيشگاه پروردگارش مى‌بَرَد و [فرمان‌] پادشاهى به دست راستش و [فرمانِ‌] جاودانگى به دست چپش داده مى‌شود و بر سرش، آرامش نهاده مى‌شود، و به پدر و مادر او نيز دو جامه پوشانده مى‌شود كه ارزش آن دو، با چند برابر دنيا هم برابرى نمى‌كند. آن دو مى‌گويند: به چه سبب، اين جامه‌ها بر ما پوشانده شده، در حالى كه اعمال ما، سزاوار چنين پاداشى نيست؟

خداوند فرمايد: «اين، به سبب قرآنى است كه فرزندتان [از شما] آموخت».[1]

275. امام على عليه السلام: حقّ فرزند بر پدر، اين است كه: نام نيكو بر او نهد، نيكو تربيتش كند و قرآن را به او بياموزد.[2]

[1].

[2].