شب‌هايت را به عبادت، سپرى كنى و روزهاى داغ را روزه بگيرى و آب دهانت، خشك شود و اشك‌هايت جارى گردد. اكنون تا هر كجا كه بروى، من با تو همراه خواهم بود، و هر تاجرى، [امروز] به دنبالِ [سودِ] تجارت خويش است [كه در دنيا، براى آخرت انجام داده است‌] و من، امروز، از آنِ تو هستم و اين، بالاتر از [سود] تجارت هر تاجرى است، و به زودى، كرامتى از جانب خداوند عز و جل به تو مى‌رسد. پس شادمان باش».

در اين هنگام، تاجى مى‌آورند و بر سر او مى‌نهند و امان‌نامه‌اى [از آتش دوزخ‌] به دست راستش و [فرمانِ‌] جاودانگى در بهشت را به دست چپش مى‌دهند و دو خلعت بر او مى‌پوشانند. سپس به او گفته مى‌شود: « [قرآن‌] بخوان و [بر درجات بهشت‌] بالا برو».

پس هر آيه‌اى را كه مى‌خوانَد، يك درجه بالا مى‌رود. بر پدر و مادر او نيز- اگر مؤمن بوده‌اند-، دو جامه مى‌پوشانند و به آنها گفته مى‌شود: «اين، پاداش شما براى آموختن قرآن به اوست».[1]

274. المعجم الكبير- به نقل از ابو امامه-: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ما را به آموزش دادن قرآن، فرمان داد و به اين كار، تشويق كرد و فرمود: «در روز قيامت، قرآن، نزد صاحب خود- كه بيشترين نياز را در آن روز دارد-، مى‌آيد و به فرد مسلمان مى‌گويد: «آيا مرا مى‌شناسى؟».

[1].