حقيقت خواهد بود. در اين باره، سه آيه از آيات قرآن به روشنگرى پرداخته است:

آيه نخست، كه صريح‌ترين آيه در اين باب نيز به شمار مى‌آيد، آيه 157 سوره اعراف است:

«الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتِي كانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌.

همان‌ها كه از فرستاده [خدا]، پيامبر «امّى» پيروى مى‌كنند: پيامبرى كه صفاتش را، در تورات و انجيلى كه نزدشان است، مى‌يابند؛ آنها را به معروف دستور مى‌دهد، و از منكر باز مى‌دارد، اشياى پاكيزه را براى آنها حلال مى‌شمرد، و ناپاكى‌ها را تحريم مى‌كند؛ و بارهاى سنگين و زنجيرهايى را كه بر آنها بود، [از دوش و گردنشان‌] بر مى‌دارد. پس كسانى كه به او ايمان آوردند، و حمايت و يارى‌اش كردند، و از نورى كه با او نازل شده پيروى نمودند، آنان رستگاران‌اند».

آيه دوم، آيه 29 از سوره فتح است. اين آيه در مورد پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:

«مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى‌ عَلى‌ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً.

محمد فرستاده خداست، و كسانى كه با او هستند در برابر كفار سرسخت و شديد، و در ميان خود مهربان‌اند. پيوسته آنها را در حال ركوع و سجود مى‌بينى در حالى كه همواره فضل خدا و رضاى او را مى‌طلبند، نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمايان است. اين، توصيف آنان در تورات و توصيف آنان در انجيل است. همانند زراعتى كه جوانه‌هاى خود را خارج ساخته، سپس به تقويت آن پرداخته تا محكم‌