هنگام توانمندى بر انتقام، و پاسخ بدى را به خوبى دادن، از وسيعترين
ابواب تربيت الهى است.[1]
دوم
آن كه خداوند مىخواهد به واسطه بخششِ فردى كه به او ستم شده، رحمت خود را بر او
نازل كند و او را به پاداشى بس بزرگ برساند؛ پاداشى كه ذات مقدسش آن را عهدهدار
شده و در چند آيه به آن تصريح كرده است.[2]
علامه طباطبايى در تفسير آيه يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا
إِنَّ مِنْ أَزْواجِكُمْ وَ أَوْلادِكُمْ عَدُوًّا لَكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِنْ
تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ[3]
مىنويسد:
[ممكن
است] معنايش اين باشد كه اگر شما مؤمنان، از خطا و دشمنى زنان و فرزندان خود
چشمپوشى كنيد، خداى تعالى هم با شما به مغفرت و رحمت خود معامله مىكند. در اين
صورت، اين جمله، وعده زيبايى است كه خداوند در مقابل رفتار نيكشان به آنها داده
است.[4]
البته
شبيه اين وعده را در سوره نور نيز تصريح كرده و فرموده است: «بايد ببخشند و چشم
بپوشند؛ آيا دوست نداريد خدا شما را بيامرزد؟!».[5]
[1]. الفرقان فى تفسير
القرآن بالقرآن، ج 7، ص 416:« ذو هذه من أوسع أبواب التربية الربانية أن يواجه
السوء بحسن على قدرة: ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي
بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ عَداوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ».
[3]. تغابن: 14:« اى اهل
ايمان! بعضى از همسران و فرزندان شما دشمن شما هستند. از آنها دورى كنيد و اگر
گذشت كنيد و چشم بپوشيد و ببخشيد، خدا بخشنده و مهربان است».