محاورات، نشانه خُلق نيكو و فروتنى است؛ زيرا كسى كه با كلمات زيبا اطرافيان خويش را از سر لطف مى‌نوازد و با احترام با آنان برخورد مى‌كند، آنان را محترم شمرده و خويشتن را برتر از آنان ندانسته است، و اين نشان از وجود فضيلت اخلاقى تواضع در اوست. ازاين‌رو لازمه عمل به آيه شريفه‌ وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً[1] وجود صفت تواضع در انسان است و بدون اين فضيلت اخلاقى، نرمى و ملاطفت در سخن، جاى خود را به درشتى در گفتار مى‌دهد. بنابراين از سخنان افراد متكبر، مراعات حال گوينده و تجليل از خود بيشتر به گوش مى‌رسد تا احترام شنونده و مراعات حرمت او. اين در حالى است كه كمترين مرتبه در حُسن معاشرت با بندگان خدا، استفاده از كلام زيبا توأم با مهر و محبت و احترام است‌[2] و اين حاصل نمى‌شود مگر به كمك صفت فروتنى و تواضع.

صاحب الميزان در تفسير اين آيه به يك سؤال نيز پاسخ مى‌گويد و مى‌نويسد:

معناى جمله اين است كه «به مردم سخن نيكو بگوييد». اين تعبير، كنايه است از حُسن معاشرت با مردم، چه كافرشان، و چه مؤمنشان. و اين دستور هيچ منافاتى با حكم قتال ندارد تا كسى توهم كند كه اين آيه با آيه وجوب قتال نسخ شده است؛ زيرا مورد اين دو حكم، مختلف است و هيچ منافاتى ندارد كه هم امر به حُسن معاشرت كنند، و هم حُكم به قتال، همچنان كه هيچ منافاتى‌

[1]. بقره: 83.

[2]. ر. ك: الفرقان فى تفسير القرآن بالقرآن، ج 2، ص 46.