فرهنگى غرب به وضوح مشاهده مى‌شود. با از بين بردن اعتقاد به زشتى عمل، مهم‌ترين اقدام براى از بين بردن حياى فرد و به دنبال آن حياى جامعه شكل مى‌گيرد و عملياتى مى‌شود. اشاعه فحشا در جامعه، به مرور نسبت به زشتى آن حساسيت‌زدايى مى‌شود و سپس قبح عمل زشت را در نظر افراد جامعه كم و آن را از رفتار نابه‌هنجار به صورت رفتارى عادى و هنجار اجتماعى تبديل مى‌كند. اين عملكرد، در تضعيف ايمان و اعتقاد به زشتى عمل و از بين بردن آن باور، تأثير مستقيم خواهد داشت. پس آن گاه كه زشتى عمل از بين رود و ناهنجارى اجتماعى به هنجار تبديل شود ديگر ارتكاب آن ناپسند نيست و موجب بى‌آبرويى نمى‌شود. بنابراين با اشاعه فحشا در حقيقت در گستره زمانىِ نه چندان طولانى، به هر سه ركن حيا آسيب وارد مى‌شود و فرهنگ مبتنى بر آموزه‌هاى دينى جامعه دچار تغيير و تحوّل مى‌گردد.

براى تغيير و تحوّل در باورها نسبت به زشتى رفتارهاى نابه‌هنجار، يك روش آراستن آن رفتارها با انواع توجيه‌هاى به‌ظاهر منطقى و مستدل و نيكو جلوه دادن آنهاست كه اقدامى موذيانه است. زينت دادن رفتارهاى زشت و جلوه‌گر ساختن آنها به صورت زيبا از راه‌هاى ضربه زدن به حياى فرد و جامعه است. اين روش از نظر قرآن كريم، كار شيطان و شيطان‌صفتان است. قرآن كريم در آيات متعدد يكى از كارهاى شيطان را زينت دادن و آراستن رفتارهاى زشت در نظر مردم به عنوان رفتار زيبا مى‌داند.[1] براى مثال، قرآن به نقل از هدهد، بلقيس و

[1]. انعام: 43: فَلَوْ لا إِذْ جاءَهُمْ بَأْسُنا تَضَرَّعُوا وَ لكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ ما كانُوا يَعْمَلُونَ‌؛ چرا در آن هنگام كه حوادث ناگوار به سراغشان آمد گريه و زارى نكردند بلكه قلب‌هايشان سخت شد و شيطان كارهايشان را زينت بخشيد؛ انفال: 48: وَ إِذْ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ‌؛ و به ياد آور زمانى را كه شيطان كارهاى آنها را در نظرشان زيبا جلوه مى‌داد؛ عنكبوت: 38: وَ عاداً وَ ثَمُودَ وَ قَدْ تَبَيَّنَ لَكُمْ مِنْ مَساكِنِهِمْ وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَ كانُوا مُسْتَبْصِرِينَ‌؛ قوم عاد و ثمود كه خانه‌هايشان را آشكارا ديده‌ايد، شيطان كارهايشان را در نظرشان جلوه داد و از راه راست آنها را باز داشت در حالى كه متوجه كار خود شدند.