معرفت، بركت در روزى، آسايش تن، ناخشنودى شيطان، سلاحى برابر كافر، پذيرش دعا، قبولى اعمال، توشه آخرت مؤمن از دنيا، شفيع ميان او و فرشته مرگ، مونس در قبر او، بستر زير او و پاسخ منكر و نكير [در قبرش‌] است.

در محشر، نماز بنده تاج سرش، نورى بر چهره‌اش، پوشش تنش، مانع ميان او و آتش، حجّتى ميان او و پروردگار بزرگ و باشُكوهش، رهايى پيكرش از آتش، برگه عبور از صراط، كليدى براى بهشت، مَهريه حور العين و بهاى بهشت است. بنده با نماز در فراز مى‌آيد؛ زيرا نماز، تسبيح و تهليل (لا إله إلّااللَّه گفتن و گواهى دادن به يكتايى خدا) و تحميد و تكبير (سپاس و بزرگداشت) و گراميداشت و پاك داشتن و سخن گفتن [باخدا] و دعاست.