«پس به خدا و فرستاده او و نورى كه فرو فرستاديم، ايمان آوريد، و خدا، به آنچه مى‌كنيد، آگاه است».

«اى مردم! در حقيقت، براى شما از جانب پروردگارتان، برهانى آمده است و ما نورى روشنگر به سوى شما فرو فرستاديم».

«تو نه مى‌دانستى كتاب چيست و نه ايمان [كدام است؟]؛ ولى آن را نورى گردانيديم كه به هر كس از بندگان خود كه بخواهيم، به وسيله آن، راه را مى‌نماييم».

حديث‌

58. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: قرآن، نور روشنگر، ياد استوار و راه راست است.

59. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: سپاس، خداى راست. او را مى‌ستايم و از او يارى مى‌طلبم و از او آمرزش مى‌خواهم و راه‌نمايى مى‌جويم. به او ايمان دارم و كفر نمى‌ورزم، و با هر كه به او كفر ورزد، دشمنى مى‌نمايم. گواهى مى‌دهم كه معبودى جز خداى يگانه و بى‌انباز نيست.

گواهى مى‌دهم كه محمّد، بنده و فرستاده اوست. او را با هدايتگرى و نور و اندرز فرستاد، در زمانى كه مدّت‌ها مى‌گذشت و پيامبرى نيامده بود، و مردم، در [نادانى و] گم‌راهى به سر مى‌بردند، و اين پاره از زمان، گسسته‌[1] و قيامت، نزديك شده و مهلت، سر آمده بود.

60. امام على عليه السلام: گواهى مى‌دهم كه محمّد، بنده و فرستاده اوست. در بهترين قرارگاه، نهاده شده بود و از گرامى‌ترين پشت‌ها و رحِم‌هاى پاك گشته، به يكديگر منتقل مى‌شد و از شريف‌ترين نژاد و برترين رستنگاه، بيرون آورده شد؛ از بلندترين قلّه و نيرومندترين ريشه؛ از درختى كه خداوند، پيامبرانش را از آن بر آورْد و امانتداران [وحى‌] خود را از آن برگزيد؛ [درختى با] چوبى پاك و معطّر، تنه‌اى راست، شاخه‌هايى خرّم، ميوه‌هايى رسيده و آكنده از بزرگوارى؛ [درختى كه‌] در بزرگوارى، غَرْس شد و در حرم، روييد و در همان جا، شاخسار بر آورْد و به بار نشست و نيرو گرفت و تنومند شد، و بلندى يافت و سر به‌

[1]. شايد مقصود از گسستگى زمان، فاصله فرهنگى ميان نسل‌ها در آن زمان و يا جدايى مردم آن روزگار از هدايت پيامبران و اولياى الهى باشد.