و امّا سخن او كه: «و روز قيامت، براى آنها [قدر و] ارزشى نخواهيم نهاد»، اين، خاص است.[1]

و امّا سخن او كه: «آنان، به بهشت وارد مى‌شوند و در آن، بى حساب، روزى داده مى‌شوند»، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه خداوند عز و جل فرموده است:" كرامت من (/ محبّت من)، سزامند كسى است كه مرا [همواره‌] در نظر داشته باشد و به خاطر من، دوستى ورزد. چهره‌هاى ايشان، در روز قيامت، از نور است و بر تخت‌هايى از نور، قرار دارند و جامه‌هايى سبز، بر تن مى‌كنند".

گفته شد: ايشان، چه كسانى اند، اى پيامبر خدا؟

فرمود:" مردمانى كه نه پيامبر بوده‌اند، نه از گواهان؛ بلكه به خاطر خدا، دوستى ورزيده‌اند و بدون حسابرسى به بهشت مى‌روند. از خداوند عز و جل مى‌خواهيم كه به رحمت خويش، ما را از زمره ايشان قرار دهد".

و امّا سخن او كه: «پس هر كس كفّه‌هاى [عمل‌] او سنگين باشد» و «كفّه‌هاى [عمل‌] او سبُك باشد»، مقصود حسابرسى است. خوبى‌ها و بدى‌ها، وزن مى‌شوند و خوبى‌ها، كفّه سنگين ترازو را تشكيل مى‌دهند و بدى‌ها، كفّه سبُك آن را».

امام عليه السلام [در ادامه‌] فرمود: «و امّا سخن او كه: «بگو: فرشته مرگى كه بر شما گمارده شده، جانتان را مى‌ستانَد، آن گاه به سوى پروردگارتان، باز گردانيده مى‌شويد» و سخن او كه: «خدا، روح مردم را هنگام مرگشان، به تمامى باز مى‌ستانَد» و سخن او كه: «فرستادگان ما جانش را مى‌ستانند، در حالى كه كوتاهى نمى‌كنند» و سخن او كه: «كسانى كه فرشتگان، جان آنان را در حالى كه به خود ستم كرده‌اند، مى‌ستانند» و سخن او كه: «همان كسانى كه فرشتگان، جانشان را- در حالى كه پاك اند- مى‌ستانند و مى‌گويند: درود بر شما!»، خداوند- تبارك و تعالى- كارها را آن گونه كه بخواهد، اداره مى‌كند و از مخلوقاتش، هر كه را بخواهد، بر هر كس كه بخواهد، مى‌گمارد. خداوند، فرشته مرگ را بر هر كس از آفريدگانش كه بخواهد، مى‌گمارد [تا جانش را بگيرد]. فرستادگانِ از فرشتگانش را هم بر هر كس از آفريدگانش كه بخواهد، مى‌گمارد و فرشتگانى را كه خداوند عز و جل از آنها ياد كرده است، بر هر كس از آفريدگانش كه بخواهد، مى‌گمارد. او- تبارك و تعالى- كارها را چنان كه بخواهد، تدبير مى‌كند. همه علم را صاحب آن علم نمى‌تواند براى همه مردم، تفسير و تبيين كند؛ چرا كه برخى از آنان، توانايند [و قدرت درك و تحمّل آن را دارند] و برخى ناتوان اند؛ چرا كه پاره‌اى از آن علوم، قابل درك اند و برخى از آنها، قابل درك نيستند، مگر براى كسى كه خداوند، درك آنها را براى او آسان گردانَد و وى را در اين كار، كمك نمايد، كه اينان، اولياى خاصّ او هستند. همين اندازه تو را كافى است كه بدانى زنده كننده و ميراننده، خداست و او به دست هر يك از آفريدگانش از فرشتگان و غير فرشتگان كه بخواهد، جان‌ها را مى‌گيرد».

[1]. يعنى اين آيه، مخصوص اهل كتاب است.