و هر زمانى كه شاخى از آنان نابود شود، شاخى ديگر جاى آن مى‌آيد. براى هميشه، همانند گرگى تند و تيز، خواهند بود.[1]

282. الكافى‌- به نقل از ابو عبيده-: از امام باقر عليه السلام در باره اين سخن خداوند عز و جل: «الف. لام.

ميم! روميان، در نزديك‌ترين سرزمين، شكست خوردند» پرسيدم.

فرمود: «اى ابو عبيده! براى اين سخن، تأويلى است كه آن را جز خداوند و راسخانِ در علم از خاندان محمّد- كه درودهاى خداوند بر آنان باد-، كسى نمى‌داند. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پس از آن كه به مدينه مهاجرت كرد و اسلام را آشكار نمود، دعوت‌نامه‌اى به اسلام براى پادشاه روم نوشت و آن را توسّط پيكى، به سوى او فرستاد. دعوت‌نامه‌اى هم به پادشاه ايران نوشت و آن را با پيكى براى او فرستاد.

پادشاه روم، نامه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را ارج نهاد و فرستاده او را گرامى داشت؛ امّا پادشاه ايران، به نامه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بى‌احترامى نمود و آن را پاره كرد و به فرستاده او، بى‌حرمتى روا داشت. در آن ايّام، پادشاه ايران با پادشاه روم، در جنگ بود و مسلمانان، دوست داشتند كه پادشاه روم بر پادشاه ايران، پيروز گردد، و به [پيروزى‌] ناحيه او اميدوارتر بودند تا به پادشاه ايران. چون پادشاه ايران بر پادشاه روم چيره آمد، مسلمانان، از اين اتّفاق، ناراحت و غمگين شدند. پس خداوند عز و جل در اين باره، اين آيات قرآن را فرو فرستاد: «الف. لام. ميم! روميان، در نزديك‌ترين سرزمين، شكست خوردند»، يعنى ايرانيان بر آنان، پيروز شدند. «پس از چيره آمدنشان»، يعنى بعد از چيره آمدن بر روميان. «به زودى غلبه مى‌كنند»، يعنى مسلمانان بر آنان (ايرانيان)، پيروز مى‌شوند. « [فرجامِ‌] كار در گذشته و آينده، از آنِ خداست، و در آن روز است كه مؤمنان، از يارى خدا شاد مى‌گردند. خداوند، هر كه را بخواهد، يارى مى‌كند». پس چون مسلمانان به ايران حمله و آن را فتح كردند، مسلمانان، از اين يارى خداوند عز و جل شادمان گشتند.

گفتم: مگر نه اين است كه خداوند عز و جل مى‌فرمايد: «در اندى سال»؟ در حالى كه‌

[1]. در برخى منابع، جمله آخر حديث:« هميشه همانند گرگى ...» وجود دارد.