قرآن را گردآورى كند؛ آن گاه در خانه نشست و قرآن را گرد آورد.[1]

محمد بن سيرين به نقل از عكرمه مى‌گويد: در آغاز خلافت ابوبكر، على بن ابى‌طالب عليه السلام در خانه نشست و قرآن را گرد آورد.[2] از اين جهت ادعاى برخى از صاحب نظران معاصر كه وجود اين مصحف را امرى موهوم مى‌دانند، مردود است و بنا بر مدارك فريقين، وجود اين مصحف قطعى است؛[3] اما بايد توجه داشت كه اثبات راهيافت تحريف از نوع كاستى، به استناد وجود مصحف حضرت امير عليه السلام منوط به آن است كه اين مصحف در اختيار ما باشد و ما از رهگذر مقايسه به اين نتيجه رهنمون شويم و يا از راه‌هاى ديگر، علم به وجود تفاوت ميان آن مصحف و قرآن موجود براى ما پديدار گردد.

وانگهى صاحب‌نظرانى كه در باره اين مصحف اظهار نظر كرده‌اند بر اين نكته پاى فشرده‌اند كه تفاوت مصحف حضرت امير عليه السلام با مصاحف كنونى عمدتاً از دو جهت است:

نخست: در مصحف امام، افزون بر متن آيات، تفسير، تأويل، اسباب نزول آيات و هر آنچه ناظر به تفسير و تبيين قرآن است، منعكس شده‌اند.[4]

دوم: در آن مصحف، سور قرآن بر اساس نزول تنظيم شده‌اند. بنا بر اين، ساختار و چيدمان سوره‌ها در مصحف امام، با چيدمان آنها در مصاحف كنونى متفاوت است.[5]

[1]. الفهرست: ص 30. نيز، ر. ك: بحار الأنوار: ج 28 ص 266.

[2]. الإتقان فى علوم القرآن: ج 1 ص 161.

[3]. براى نمونه ر. ك: الكافى: ج 2 ص 633؛ تفسير العيّاشى: ج 2 ص 307- 308؛ الاعتقادات: ص 93؛ الطبقات‌الكبرى: ج 2 ص 338؛ الفهرست: ص 16؛ حلية الاولياء: ج 1 ص 67.

[4]. ر. ك: التمهيد فى علوم القرآن: ج 1 ص 288- 296.

[5]. البيان: ص 223- 224 و 226.