چهار. استناد اهل بيت به قرآن موجود: بنا بر روايات پر شمار، اهل بيت عليهم السلام به مناسبت‌هاى گوناگون، همواره به قرآن موجود، استناد و تمسك مى‌جسته‌اند، حتى به آياتى كه مدّعيان تحريف، تحريف آنها را ادعا كرده‌اند، مانند آيه‌ «أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ‌؛ از خدا و فرستاده خدا و صاحبان او فرمان بريد» كه روايات اهل بيت عليهم السلام‌ «أُولِي الْأَمْرِ» را به امامان دوازده‌گانه اهل بيت عليهم السلام تفسير كرده‌اند.[1]

پنج. احاديث امر به تمسّك، تلاوت، و ختم مصحف موجود: بنا بر رواياتى بسيار، امامان اهل بيت عليهم السلام مسلمانان را همواره به تمسّك، تلاوت، و ختم قرآن موجود، ترغيب مى‌كردند و يا با اشاره به همين مصحف شريف، به آثار و فوايد تكوينى و معنوى ختم قرآن توجّه مى‌دادند. شيخ طوسى در آغاز تفسير ارزشمند خويش، التبيان فى تفسير القرآن، با بيان اين دليل و برخى ادلّه ديگر، اين دست روايات را «متناصره» خوانده و بيان كرده است كه بحث در باره تحريف، چنان ضعيف است كه شايسته پاسخ نيست.[2]

روايات مختلفى كه برخى از آنها ياد شد، با قطعيت تمام، راه را بر هر گونه تحريف مى‌بندند و گواهى مى‌دهند كه قرآن موجود، همان كتابى است كه بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد. عالمان شيعه، از اين روايات در دو جهت، سود مى‌برند:

نخست، اثبات سلامت قرآن از تحريف و دوم، ردّ رواياتى كه ظاهر آنها موهم تحريف است؛ زيرا هنگام تعارض روايات، آن دسته كه به لحاظ سند يا معنا ضعيف است، ساقط مى‌گردد و در اينجا مصداق روايات ضعيف، روايات دسته دوم است كه موهم تحريف قرآن اند.[3] علاوه بر اين، تنافى آنها با قرآن، مطابق نصوص، اين‌

[1]. الكافى: ج 1 ص 276 ص 295.

[2]. التبيان فى تفسير القرآن: ج 1 ص 3.

[3]. سلامة القرآن من التحريف: ص 31.