اين گونه روايات را مى‌توان از دلايل روايىِ تحريف‌ناپذيرى قرآن دانست؛ زيرا اگر امكان تحريف قرآن فراهم باشد و قرآن، خود، دستخوش فتنه گردد، نمى‌توان آن را به طور مطلق و بدون قيد، پناهگاه مسلمانان در تمام فتنه‌ها دانست.

سه. حديث ثقلين: اين حديث، در ردّ ادعاى تحريف قرآن، بسيار كارآمد است. با اين حديث، در سه جهت، استدلال مى‌شود: نخست، اين كه در روايات معتبر و متعدّدى از اين حديث آمده است: «

إنّى مُخلِّفٌ فيكُمُ الثَّقلَينِ: كتابَ اللَّه و عِترَتى ...

».[1] تعبير «مُخَلِّفٌ فيكُم» دلالت بر اين معنا دارد كه پيامبر صلى الله عليه و آله از ميان مردم مى‌رود، ولى دو چيز را به جاى خود در ميان امّت بر جاى مى‌گذارد كه يكى از آن دو كتاب اللَّه است، نه بخشى از كتاب اللَّه. جمله اسميه هم مفيد ثبات و دوام است. افزون بر اين، عبارات ذيلِ همين روايات (روايات ثقلين)، به روشنى نشان از استمرار اين پيش بينى و وعده ضمنى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله تا روز قيامت دارد. دوم، اين كه در اين حديث، بر لزوم تمسّك به قرآن در همه زمان‌ها تصريح و تأكيد شده و باور به تحريف، عملًا اين تمسّك را منتفى مى‌سازد. سوم، اين كه قول به تحريف، حُجّيت و اعتبار ظواهر قرآن و در نتيجه تمسّك به آن را نفى مى‌كند. افتادگى يا تبديل بخش‌هايى از يك متن، بى گمان، فهم استوار آن متن و در نتيجه حجّيت آن و قابليت آن را براى احتجاج، ناممكن مى‌سازد؛ زيرا چه بسا در موارد نياز به تمسّك به قرآن، حجّت، در همان بخشِ افتاده يا تبديل شده باشد، و يا اين بخش، قرينه‌اى براى فهم بخش‌هاى موجود، بوده باشد.[2]

[1]. يعنى:« من به جا گذارنده دو چيز گران‌قدر در ميان شما هستم». در باره حديث ثقلين و روايات مختلف‌آن، ر. ك: دانش‌نامه قرآن و حديث: ج 9 ص 418 ح 195 و براى آشنايى بيشتر با گزارش‌هاى متواتر اين حديث، ر. ك: دانش‌نامه قرآن و حديث: ج 9 ص 418- 473.

[2]. ر. ك: التبيان فى تفسير القرآن: ج 1 ص 3؛ البيان، خويى: ص 211- 214؛ دايرة المعارف قرآن كريم: ج 6 ص 328.