كه خداوند بر ايشان، وحى نازل كرد. چنان زانوى او بر من سنگينى كرد كه ترسيدم زانويم لِه شود.

207. الطبقات الكبرى‌- به نقل از ابو اروى‌ دَوْسى-: شاهد بودم كه پيامبر صلى الله عليه و آله بر شترش سوار بود و بر ايشان، وحى نازل شد. از سنگينى وحى، آن شتر، نعره مى‌زد و دست‌هايش را به هم مى‌پيچيد، چندان كه گمان بردم الآن دستش مى‌شكند. شتر، گاه زانو مى‌زد و گاه، دست‌هايش را راست مى‌كرد و بر مى‌خاست تا آن كه ايشان به خود آمد. عَرَق، مانند دانه‌هاى مرواريد، از [بدن‌] پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌ريخت.

208. الطبقات الكبرى‌- به نقل از عِكرِمه-: هر گاه به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله وحى مى‌شد، بر اثر آن، ساعتى در حالتى شبيه به خواب (خَلسه)، فرو مى‌رفت، مانند آدم‌هاى ناهشيار.

نكته‌

در باره گزارش‌هايى كه حالت پيامبر صلى الله عليه و آله را در حال نزول وحى بيان كرده‌اند، چند نكته قابل توجّه است:

1. هيچ يك از اين گزارش‌ها، از اهل بيت عليهم السلام نقل نشده است.

2. سند گزارش‌هاى ياد شده، از اعتبار لازم برخوردار نيست.

3. آنچه از مجموع گزارش‌ها مى‌توان استنباط كرد، اين است كه حالت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله هنگام نزول وحى، دگرگون مى‌شد، به گونه‌اى كه هر كس ايشان را مى‌ديد، متوجّه غير عادى بودن حال ايشان مى‌گرديد؛ امّا نمى‌توان تفسير قطعى و دقيقى از حال ظاهرى ايشان ارائه كرد، چه رسد به حال درونى آن بزرگوار.