الرُّكوبُ نُشْرَةٌ.[1]

سوارى [و سواركارى، باعث‌] نشاط است.

پياده‌روى، شنا و سواركارى، مجموعه منابع ورزشى نشاطآفرين هستند كه در احاديث، بدان‌ها پرداخته شده است و ورزش‌هايى كه به تقويت جنبه‌هاى جسمانى و روحانى كمك نمايد، مورد تأكيد اسلام است.

د. لذّات عينى‌

1. لذّت خوردن و آشاميدن‌

خوردن و آشاميدن، از رايج‌ترين منابع لذّت هستند. اين دو، از منابعى هستند كه مبتنى بر نيازهاى زيست‌شناختى‌اند. در آموزه‌هاى دين، اهمّيت بسيارى به مسئله تغذيه با رعايت تمام جوانب آن، داده شده است.

اگر بخواهيم خوردن و آشاميدن را منبعى براى نشاط بر شماريم، بايد به آموزه‌هاى دين در چگونگى به دست آوردن غذا، نحوه و اندازه خوردن غذا- كه در متون دينى به آنها پرداخته شده است-، توجّه نماييم. به هر شكل، با مدّ نظر قرار دادن نكات ياد شده، و با در نظر گرفتن اصل اعتدال، خوردن و آشاميدن، باعث ايجاد نشاط در انسان مى‌گردد:

النُّشْرَةُ فِى عَشَرَةِ أَشْياءَ ... الأَكلِ وَ الشُّرْبِ.[2]

نشاط، در ده چيز است: ... خوردن و آشاميدن.

حال اگر خوردن و آشاميدن، منجر به پُرخورى و شكمبارگى شود،

[1]. نهج البلاغة، حكمت 400.

[2]. المحاسن، ص 14، ح 40.