آمدن آن امور و دشوار شدن انجام كارها مى‌شود. اليس‌[1] و جيمزنال،[2] در كتاب معروف خود، روان‌شناسى اهمالكارى مى‌گويند: حدس ما اين است كه 95 درصد مردم، به اين آسيب اجتماعى مبتلا هستند. آنها بر اين باورند كه اهمالكارى، از نوعى بيمارى، سرچشمه مى‌گيرد.[3]

كوتاهى و كم‌كارى در كارها و مسئوليت‌ها، باعث مى‌شود كه ناخودآگاه، زمينه فترت و سستى در كار به وجود آيد و لحظه به لحظه، اين مشكل، حادتر شود. امام على (ع) مى‌فرمايد:

من يقصّر فى العمل يزدد فتره.[4]

كسى كه در كارش كوتاهى كند، سستى را بيشتر مى‌كند.

امام على (ع)، اهمالكارى را ويژگى سبُك‌سران مى‌داند. آن حضرت مى‌فرمايد:

التَّوَانِى سَجِيةُ النَّوْكى.[5]

اهمالكارى، خصلت سبُك‌سران است.

افراد سبُك‌سر و نادان، در انجام دادن مسئوليت‌ها، سستى نشان مى‌دهند و اهمالكارى و سهل‌انگارى، آنان را از رسيدن به موفّقيت‌ها باز مى‌دارد.

همبستگى زيبايى بين صفت بارز شخصيتى افراد سبُك‌سر (نادانى)، با سستى وجود دارد. اهمالكارى، خصلت سبُك‌سران و مقدّمه سستى و كسالت است و سستى، آن چنان كه در گذشته تبيين شد، در لشكر جهل،

[1].Ellis ,A .

[2].Jamesnal ,W .

[3]. روان‌شناسى اهمالكارى، ص 9.

[4]. غرر الحكم، ح 7991.

[5]. همان، ح 436.