بنا بر اين، ناتوانى از تشكّر زبانى همراه با تبسّم و نگاه محبّت‌آميز مى‌تواند نشانه پايين بودن درجه خردمندى و بصيرت آدمى باشد و كمترين اثرش اين است كه انگيزه گل نوع‌دوستى و خيرخواهى را در انديشه نيكوكاران مى‌خشكاند و يا پژمرده مى‌سازد. چه بسيار سالخوردگانى كه با دعاى خير خود، جوانان نيكوكارى را كه به نوعى آنان را يارى مى‌رسانند، بدرقه مى‌كند و آنها را در پايبندى به سيره نيكويشان مصمم‌تر مى‌سازند.

ب- مقابله به مثل‌

يكى ديگر از شيوه‌هاى قدردانى، مقابله به مثل نيكى ديگران است. اين روش هنگامى كه توان جبران نيكى همنوع وجود داشته باشد، بسيار شايسته و سزاوار است. البته مقابله به مثل به معناى انجام دادن همان كار نيك در قبال فرد نيكوكار نيست؛ بلكه به معناى انجام دادن كارى نيك به قصد تلافى نيكى فرد نيكوكار است. اين عمل تلافى‌جويانه، گاهى نيازمند ذوق بسيار و با استفاده از فرصت اندكى كه در برخورد با فرد نيكوكار دست مى‌دهد خواهد بود. براى مثال، اهداى خودكارى كه در جيب داريم يا پرداخت كرايه يا بليط كسى كه جاى خود را در اتوبوس به ما داده و يا تقديم كارت شخصى خود براى مراجعه به هنگام لزوم، پاسخى قدرشناسانه به احسان او خواهد بود.

امام سجاد (ع) فرموده است:

حقّ كسى كه به تو نيكى مى‌كند، اين است كه از او تشكّر كنى و نيكى‌اش را به زبان آورى و از وى به خوبى ياد كنى و ميان خود و خداوند (عج) برايش خالصانه دعا