احترام گذاردن به ميهمانان خود، براى تكريم پدر، شخصاً بر روى دستانش آب مى‌ريزد و براى تكريم فرزند، ريختن آب بر روى دستان او را به فرزندش محمّد حنفيه مى‌سپارد. با اين كار، هم احترام پدر را نگاه مى‌دارد و هم پسر را تكريم مى‌كند. سپس در توجيه اين اقدام خود- كه در حقيقت، به منظور حفظ احترام فرزند ميهمان است- مى‌فرمايد:

پسرم! اگر پسرِ اين مرد، به تنهايى به منزل من آمده بود، من خود بر دستش آب مى‌ريختم؛ امّا خداوند متعال نمى‌خواهد كه وقتى پدر و پسر در مكانى حاضرند، ميان آن دو يكسان برخورد شود.[1]

اين دقّت عملِ اعجاب‌آور و تحسين‌برانگيز، به خوبى موضوع فروتنى را- كه مهم‌ترين راه‌كار تكريم و احترام به همنوع است- نمايان ساخته است. از اين رو اگر چه در عصر حاضر، شيوه تكريم و احترام ميهمانان تاحدودى تغيير كرده است، امّا اصل فروتنى و احترام ميهمان به عنوان اصلى تغييرناپذير همچنان باقى و معتبر است و از سيره پيشوايان دينى، قابل اقتباس خواهد بود.

آثار فروتنى‌

بى‌گمان هر انسانى، خواستار منزلت والا و احترام در نزد همنوعان است. اين خواسته قلبى، صاحب خود را به سمت كسب منزلت و محبوبيت سوق مى‌دهد. در اين ميان، برخى احترام و محبوبيت را از راه رفتارهاى نيك و پسنديده دنبال مى‌كنند و عده‌اى ديگر به دنبال راهى ساده‌و ميان‌بُر هستند

[1]. بحار الأنوار: ج 41 ص 55 ح 5 ..