توجّه بيگانگان در امان باشند. لذا استفاده از عطر براى اين گروه حتّى براى حضور در نماز جماعت، در صورت وجود نامحرمان، پسنديده نيست.[1] از اين رو، زنان تنها براى زنان ديگر و نيز براى همسرانشان مى‌توانند از بوى خوش استفاده كنند و راه كارِ بدون بو بودن بدن و لباس براى بانوان در اجتماعات، مناسب و پسنديده به نظر مى‌رسد.

امّا در باره ويژگى بوى خوش بر اساس آنچه از معصوم (ع) تبيين شده است، بين مرد و زن تفاوت لازم است. به عبارت ديگر، اين كه زن و مرد، يكسان آرايش كنند و عطرهاى مشابه بزنند، نه تنها پسنديده نيست، بلكه بر اساس برخى روايات، جايز نيست، مانند اين روايت از پيامبر (ص) كه مى‌فرمايد: «از ما نيست زنى كه خود را به مردان شبيه سازد».[2]

و نيز از امام باقر (ع) نقل شده كه فرمود:

لا يَجوزُ لِلمَرأَةِ أَن تَتَشَّبَهَ بِالرِّجالِ.[3]

بر زن، جايز نيست كه خود را مانند مردان سازد.

با اين بيان، به نظر مى‌رسد كه هر يك از مردان و زنان بايد متناسب با جنسيت خود، در جامعه ظاهر شوند و تلاش كنند تا حرمت خويش را نيز پاس بدارند. لذا امام صادق (ع) تفاوت بين زن و مرد در استعمال عطر را اين گونه بيان مى‌فرمايد:

طِيبُ النِّساءِ ما ظَهَرَ لَونُهُ و خَفِىَ ريحُهُ و طِيبُ الرِّجالِ ما خَفىَ لَونُهُ و ظَهَرَ ريحُهُ.[4]

[1]. ر. ك. سنن النسائى: ج 8 ص 155.

[2]. نيل الأَوطار: ج 2 ص 113.

[3]. مستدرك الوسائل: ج 3 ص 246 ح 3495.

[4]. الكافى: ج 6 ص 512 ح 17 ..