شخصى‌اش به گونه‌اى رفتار نمايد كه انس بن مالك در باره توجّه خاص پيامبر خدا (ص) به استفاده از عطر بگويد:

ده سال با پيامبر خدا (ص) همنشين بودم و همواره از ايشان بوى عطر به مشامم مى‌رسيد و هيچ بويى را بهتر از بوى عطر پيامبر (ص) استشمام نكردم.[1]

امام كاظم (ع) نيز در باره پدر خودشان امام صادق (ع) مى‌فرمايد:

جاى سجده‌هاى امام صادق (ع) از بوى عطرش شناخته مى‌شد.[2]

ج- يكى از نكاتى كه در باره بوى خوش مطرح است و مستندات روايىِ فراوانى به آن تصريح كرده است، علاقه ملائكه الهى به بوى خوش و بيزارى آنان از بوى نامطبوع است. در چگونگى اين امر نمى‌توان به روشنى اظهار نظر كرد؛ امّا به خاطر وجود روايات فراوان مى‌توان اطمينان حاصل كرد كه بوى خوش، نه تنها موجب خوشايندى بندگان خدا مى‌شود، بلكه فرشتگان را نيز جذب مى‌كند. همچنين بوى ناخوشايند و نامطبوع، علاوه بر ايجاد انزجار انسان‌ها، تنفّر فرشتگان را نيز به دنبال دارد و آنان را آزار مى‌دهد. در اين راستا درحديثى پيامبر (ص) به عثمان بن مظعون مى‌فرمايد:

لا تَدَعِ الطِّيبَ فَإِنَّ المَلائِكَةَ تَستَنشِقُ ريحَ الطِّيبِ مِنَ المُؤمِنِ.[3]

عطر را رها مكن؛ زيرا فرشتگان، بوى عطر را از مؤمن استنشاق مى‌كنند.

[1].

[2].

[3]. همان: ح 14 ..