بوى نامطبوع در روابط بين فردى، مهم‌تر است. حال ممكن است پرسشى به ذهن پيشى بگيرد كه راز سفارش‌هاى اكيد پيشوايان دينى بويژه پيامبر اكرم (ص) به استفاده از بوى خوش در چيست؟ چرا ايشان در استعمال بوى خوش اهتمام داشت و به مسلمانان نيز سفارش مى‌نمود؟ بر اساس آنچه در سيره نبوى آمده است، چرا پيامبر (ص) همواره براى خريد عطر، هزينه بسيارى پرداخت مى‌كرد؟

براى پاسخ به اين پرسش، كافى است كه در وضعيت زندگى مردمان عصر نبوى كمى بينديشيم. برخى از ويژگى‌هاى جامعه عصر پيامبر (ص)، مربوط مى‌شدند به امكانات و وضعيت ظاهرى مردم شبه جزيره عربستان، به ويژه افرادى كه به اسلام تشرف يافته و پيامبر خدا (ص) را پيشواى خود برگزيده بودند. آنان همه روزه در اجتماعات حاضر مى‌شدند، گِرد پيامبرخدا (ص) حلقه مى‌زدند و از سخنان ايشان بهره مى‌بردند. اين افراد، با يكديگر معاشرت داشتند و به گفتگو مى‌پرداختند. اين در حالى است كه امكانات بسيار كم و ابتدايى دوران زندگى پيامبر (ص) حضور در اجتماعات و تحمّل بحث و گفتگو با آنان را در بسيارى مواقع، دشوار مى‌ساخت. در باره امكانات و وضعيت زندگى مردم آن دوره، اين موارد، قابل توجّه است:

امكانات جامعه، بسيار پايين و ابتدايى بود و تجهيزات صنعتى امروزى (از جمله وسايل خنك كننده) وجود نداشت.

شبه جزيره عربستان با كمبود آب هميشگى مواجه بود. از اين رو، قدر آب به عنوان ارزنده‌ترين نعمت الهى به خوبى دانسته مى‌شد تا جايى كه گاهى براى پيامبر (ص) به عنوان هديه، آب گوارا برده مى‌شد.

موقعيت جغرافيايىِ شبه جزيره و نزديكى به استوا موجب گرماى شديد