پرداخته شده، عموماً كاربردى‌اند و همه آنها در زندگى روزمره به كار مى‌آيند و به دليل اتّكا به ده‌ها متن دينى (بويژه احاديث معصومان (عليهم السلام)) بى‌گمان به كار بستن آنچه در اين كتاب بيان شده، انسان را مشمول شفاعت پيامبر خدا (ص) قرار داده و با فقيهان و عالمان امّت ايشان محشور خواهد كرد. در اين موضوع، روايات متعدّدى از پيامبر (ص) به يادگار مانده‌اند كه دليل نگارنده بر اين ادعاست. ايشان در حديثى مى‌فرمايد:

مَن حَفِظَ مِن أُمَّتي أَربَعينَ حَديثاً مِنَ السُّنَّةِ، كُنتُ لَهُ شَفيعاً يَومَ القيامَةِ.[1]

هر كس از امّت من چهل حديث را از سنّت من حفظ كند، روز قيامت شفيع او خواهم بود.

همچنين در حديث مشهور ديگرى فرموده است:

من حفظ من أُمّتي أَربعين حديثاً مما يحتاجون إليه من أَمر دينهم بعثه الله يوم القيامة فقيها عالماً.[2]

هركس از امّت من چهل حديث از سنّت من را كه مردم در دين خود بدان نيازمندند، را حفظ كند، خدا او را در قيامت به عنوان فقيهى دانشمند برمى‌انگيزد.

علّامه مجلسى نيز در شرح اين حديث، معتقد است كه براى حفظ احاديث معصومان (عليهم السلام) شكل‌هاى چندگانه‌اى وجود دارد: به خاطر سپردن، درباره آن انديشه كردن، نوشتن.[3] بنا بر اين، با استناد به اين روايات و نيز با توجّه به اين كه عمل به احاديث، يكى از برترين راه‌هاى پاسدارى از

[1]. بحار الأنوار: ج 2 ص 154 ح 4.

[2]. همان: ح 5.

[3]. همان: ص 157 ..