«همسانى غير ايمانى، بدون همسانى ايمانى». در اين مورد بايد كاركرد هر يك از همسانى‌ها و ميزان تأثير آنها را بررسى كرد و سپس نسبت به اولويت‌ها تصميم گرفت.

ناگفته خود پيداست كه همسانىِ غير ايمانى، توان جبران ناهمسانىِ ايمانى را ندارد؛ امّا همسانى ايمانى (با تأكيد بر ايمان واقعى) مى‌تواند ديگر ناهمسانى‌ها را جبران كند. اين بدان جهت است كه ايمان واقعى، ويژگى‌هايى دارد كه برخوردارى فرد از آنها سبب شكل‌گيرى شيوه‌اى از رفتار و برخورد مى‌گردد كه مى‌تواند ديگر

ناهمسانى‌ها را جبران نمايد.[1] از اين رو، همسانىِ ايمانى مقدّم مى‌شود و نمى‌توان همسانىِ غير ايمانى را بر همسانى ايمانى، برترى داد.

4. خردمندى‌

معيار ديگر در انتخاب همسر، خردمندى همسر است. مراد از خردمندى، ديوانه نبودن فرد و فقدان بيمارى‌هاى روانى است كه موجب اختلال در تشخيص و تصميم درست مى‌شود. همسر بايد حداقل‌هاى تفكّر منطقى را دارا باشد تا بتواند زندگى سالمى را رقم بزند. اين ويژگى، در دو زمينه نقش‌آفرين است: يكى در روابط ميان همسران و ديگرى در تربيت فرزند. پيامبر اكرم (ص) در اين باره مى‌فرمايد:

إِيَّاكُمْ وَ تَزَوُّجَ الْحَمْقَاءِ؛ فَإِنَّ صُحْبَتَهَا ضَيَاعٌ وَ وُلْدُهَا ضِبَاعٌ.[2]

از ازدواج با زن احمق بپرهيزيد؛ زيرا همنشينى با او تباهى است و فرزندانش كفتارصفت هستند.

[1]. بررسى دقيق اين مسئله، خارج از حوصلة اين نوشتار است. براى اين كار بايد مؤلّفه‌هاى ايمان را از متون دينى يافت و تأثير آن را در جبران ديگر ناهمسانى‌ها بررسى نمود.

[2]. الجعفريات، ص 92؛ النوادر، راوندى، ص 116، ح 117؛ الكافى، ج 5، ص 353، ح 1؛ تهذيب الأحكام، ج 7، ص 406، ح 1622؛ بحار الأنوار، ج 103، ص 237، ح 35.