اساسى لذّت جنسى است- معيار خوش‌بختى مى‌دانند. اين افراد، زيبايى را بر هر عامل ديگرى، حتّى ايمان، مقدّم مى‌دارند.

به تصريح روايات، چنين افرادى كه انتظار خاصى از زندگى دارند و لذّت تام جنسى را هدف زندگى مى‌دانند، به اين هدف دست نمى‌يابند. چنين نگرشى دست‌نيافتنى، به ناكامى، در زندگى مى‌انجامد و ناكامى عامل اساسى نارضايتى از زندگى است.

امّا به راستى چرا چنين ازدواجى موجب ناكامى انتظار مى‌شود؟ اين ناكامى، چند عامل دارد: يكى اين كه افراد زيباىِ بى‌ايمان، معمولًا به زيبايى خود مى‌بالند و غرور و نخوت خاصى نسبت به شوهر خود دارند. چنين حالتى، سبب بروز ناهنجارى‌هاى اخلاقى و سردى در روابط خانوادگى مى‌شود و زندگى را تلخ مى‌كند. همچنين ممكن است زيبايى‌شان آنان را به بى‌عفّتى بكشاند كه خود، عاملى براى سردى روابط، بى‌اعتمادى و نارضايتى است. در حديث نيز آمده كه چه بسا زيبايى، موجب پستى فرد شود. بى‌گمان، انسان با چنين كسى نمى‌تواند احساس خوش‌بختى و رضامندى داشته باشد.

نكته ديگر اين كه مودّت و رحمت، بنيان روابط سالم ميان همسران است و خداوند، اين عامل را در قلب همسران قرار مى‌دهد، نه سيماى آنان.[1] بى‌شك كسى كه بر اساس معيار، دين همسر خود را انتخاب كرده باشد، به مودّت و رحمت مى‌رسد؛ امّا كسى كه بر خلاف اين اصل حركت كند، هيچ‌گونه مودّت و رحمتى نمى‌بيند. در روايت آمده است كه خداوند چنين افرادى را به همان جمال وامى‌گذارد تا ببينند آيا زيبايى مى‌تواند آنان را خوش‌بخت كند؟

مال: در حديث، نخست از مردانى سخن رفته است كه ثروت فراوان دارند و هر چند ثروت ايشان حلال است، با اين حال در ازدواج، آن را با فخرفروشى و

[1]. وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ‌؛ و از نشانه‌هاى او اين كه از[ نوع‌] خودتان همسرانى براى شما آفريد تا بدانها آرام گيريد، و ميانتان دوستى و رحمت نهاد. آرى، در اين‌[ نعمت‌] براى مردمى كه مى‌انديشند قطعاً نشانه‌هايى است( سورة روم، آية 21).