زدودن شبهه مخالفت آن با معنويت است. ابن‌حنبل در كتاب مسند خود از انس چنين نقل مى‌كند:

كَانَ رَسُولُ اللهِ (ص) يَأَمُرُ بِالبَاءَةِ وَينَهَى عَنِ التَّبَتُّلِ نَهياً شَدِيداً، وَيَقُولُ: تَزَوَّجُوا الوَدُودَ الوَلُودَ، إِنِّى مُكَاثِرُ الأَنبياءَ يَومَ القِيامَةِ.[1]

پيامبر خدا (ص) به ازدواج امر، و از ترك ازدواج به شدت نهى مى‌كرد و مى‌فرمود: با زن مهربانِ زايا ازدواج كنيد؛ زيرا من در قيامت بر ديگر انبيا برترى مى‌يابم از رهگذر فراوانى پيروانم.

از امام صادق (ع) نيز نقل شده است كه مى‌فرمود:

نَهَى رَسُولُ اللهِ (ص) النِّسَاءَ أَنْ يَتَبَتَّلْنَ وَ يُعَطِّلْنَ أَنْفُسَهُنَّ مِنَ الْأَزْوَاجِ.[2]

پيامبر خدا (ص) زنان را از اين كه از ازدواج خودارى كنند و وجود خود را بيهوده بگذرانند و ازدواج را ترك كنند، نهى فرمود.

اين پديده در زمان امام صادق (ع) نيز گزارش شده است. عبدالصمد بن بشير مى‌گويد:

دَخَلَتِ امْرَأَةٌ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللهِ (ع) فَقَالَتْ: أَصْلَحَكَ اللهُ، إِنِّي امْرَأَةٌ مُتَبَتِّلَةٌ، فَقَالَ: وَ مَا التَّبَتُّلُ عِنْدَكِ؟ قَالَتْ: لَا أَتَزَوَّجُ، قَالَ: وَ لِمَ؟ قَالَتْ: أَلْتَمِسُ بِذَلِكَ الْفَضْلَ، فَقَالَ: انْصَرِفِي! فَلَوْ كَانَ ذَلِكِ فَضْلًا لَكَانَتْ فَاطِمَةُ (ع) أَحَقَّ بِهِ مِنْكِ، إِنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ يَسْبِقُهَا إِلَى الْفَضْلِ.[3]

زنى نزد امام صادق (ع) رفت و گفت: خداوند به شما خير دهد! من زنى اهل تبتّل هستم. حضرت فرمود: «تبتّل را چگونه معنا مى‌كنى». گفت: ازدواج نمى‌كنم. فرمود: «دور شو! اگر اين كار فضيلت بود، فاطمه (عليها السلام) از تو بدان سزاوارتر بود؛ زيرا

كسى به اندازه او به دنبال كسب فضل نبود».

[1]. مسند ابن‌حنبل، ج 4، ص 317، ح 12613 و ص 488، ح 13570؛ صحيح ابن‌حبان، ج 9، ص 337، ح 4028؛ السنن الكبرى، ج 7، ص 131، ح 13476؛ كنز العمّال، ج 7، ص 128، ح 18330.

[2]. الكافى، ج 5، ص 509؛ دعائم الإسلام، ج 2، ص 193، ح 701؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 165، ح 25318.

[3]. الكافى، ج 5، ص 509، ح 3؛ الأمالى، طوسى، ص 370، ح 795.