مقدّمه‌

خانواده، كوچك‌ترين واحد اجتماعى است؛ اما مهم‌ترين نهاد اجتماعى نيز به شمار مى‌آيد. اين اهميت، به چند جهت است: يكى اين كه خانواده به لحاظ جمعيتى، فراگيرترين نهاد است. هيچ نهادى را نمى‌توان يافت كه به اندازه خانواده، عضو داشته باشد. همه افراد بشر، حتّى آنان كه ازدواج نمى‌كنند، به نوعى عضو خانواده به شمار مى‌روند. دليل ديگر اين كه به لحاظ زمانى نيز فراگيرترين نهاد است؛ به گونه‌اى كه زندگى افراد را از آغاز تا انجام در برمى‌گيرد. تقريباً هيچ زمانى را نمى‌توان متصوّر شد كه انسان، درون خانواده قرار نداشته باشد. سوم اين كه خانواده، كانون تربيت انسان‌ها، و مركزى است كه سرنوشت دنيا و آخرت انسان در آن رقم مى‌خورد.

بى‌ترديد، سال‌هاى نخستين زندگى- كه مهم‌ترين دوران در شكل‌گيرى شخصيت و سرنوشت افراد است-، درون خانواده مى‌گذرد. پس از آن در دوران نوجوانى و جوانى نيز خانواده، نقش اساسى دارد و سپس در دوران تشكيل خانواده نيز همسر، عامل مهمى در تعيين سرنوشت و تأمين موفّقيت و كاميابى دارد.

چهارم اين كه جامعه، از خانواده‌ها تشكيل يافته است؛ از اين رو، سرنوشت جامعه، با سرنوشت خانواده، در پيوند است. اگر خانواده، به عنوان قطعه‌اى از جورچين جامعه سامان يابد، و اگر خانواده، به عنوان كانون تربيت نيروهاى جامعه درست عمل كند، بى‌ترديد در سامان دادن جامعه و موفّقيت آن، تأثير فوق العاده‌اى خواهد داشت.

اين امور نشان مى‌دهند كه خانواده، يكى از مهم‌ترين و اساسى‌ترين مسائل زندگى است كه بايد نسبت به آن حساس بود. به دليل اهميتى كه كانون خانواده دارد، نمى‌توان به سادگى از كنار آن گذشت و بايد براى موفّقيت آن تلاش كرد و